30 آذر 1397
اعلامیه کارکنان اعتصابی صنعت نفت ایران در آذرماه 1357
شرکت ملی نفت ایران
24/9/1357
بسمه تعالی
روزی که ما اعتصاب خود را اعلام کردیم سالهای سال بود که دشمنان ملت ایران کار خویش را آغاز کرده بودند و یغماگران منابع مادی و معنوی، همه چیز را به یغما برده و یا در معرض تهاجمی غیر بشری قرار داده بودند. مدت زمان بلندی بوده که کشتیها و کشتیها و کشتی‌های دشمن برای بردن نفت، این ثروت خدادادی ملت ایران که به حق میتوانست پایه صنعتی و کشاورزی یک اقتصاد سالم، ملی و قوی را فراهم آورد، در کرانه‌های جنوبی میهن یکی پس از دیگری پهلو می‌گرفتند و در حالی که حتی زحمتکشان و کارگران ایرانی در جنوب کشور کوچکترین بهره واقعی از این ثروت ملی نمی برد در شرائط اقتصادی و اجتماعی ناگواری بسر می‌بردند، اقتصاد سرمایه‌داری جهانی از برکت نفت ارزان، روز بروز قویتر می شد و پایگاههای سیاسی و نظامی خود را برای غارت هرچه بیشتر، مستحکم‌تر میساخت. دشمن کار خویش را انجام می‌داد و به پندار واهی خویش، غفلت آفریده بود، و خواب و ترس پراکنده بود و بذر بدگمانی افشانده بود. البته دشمن مدتهای زیاد اعمالش قرین موفقیت بود، زیرا بعد از توطئه امپریالیستی برای سقوط دولت ملی و قانونی مرحوم دکتر مصدق، توانسته بود با به قدرت رساندن دارودسته خائنین و وطن‌فروشان داخلی به نقشه‌های شوم خود در بهره‌برداری استعماری از منابع زیرزمینی ما ادامه دهد. برای آنکه به نقش این دارودسته مزدوران [و] در رأس آنان شاه اشاره‌ای شده باشد بجاست بخاطر آوریم مطالبی را که چندی پیش وزیرخارجه انگلیس آقای داوید اوئن راجع به لزوم حمایت از شاه ایران بر زبان راند. او گفت «دوست آن است که در مواقع سختی دست دوست را بگیرد...ما از شاه ایران خواستیم از ما اسلحه بخرد، خرید؛ قیمت نفت را بالا نبرد، نبُرد و...» این اعتراف و صراحت مقام رسمی کشوری است که همواره در طول تاریخ(بجز مدت اندکی) روابط استعماری با ایران داشته و نقش اساسی در جلوگیری از رشد سریع سیاسی و اقتصادی میهن ما ایفا نموده است.
اینک، در دورانی که جنبش اسلامی ایران موانع داخلی و بین‌المللی را یکی پس از دیگری پشت سر گذارده و میرود تا به مرزهای پیروزی برسد، ما کارکنان صنعت نفت به لحاظ اینکه ناظر و شاهد عینی تاراج و یغمای بیدادگرانه امپریالیسم نسبت به ثروتهای ملی خود هستیم، مصممانه و با قاطعیت هرچه تمام‌تر برآنیم که با خودداری و ممانعت از انجام کار به جریان تولید و صدور نفت خاتمه داده و دیگر اجازه ندهیم که ستون پنجم دشمن بی درنظر گرفتن خشم ملت ایران، بیش از این هستی ما را به تاراج برد.
بدیهی است که دستگاه مفلوک و سرگردان حاکمه که به مصداق «الیس الصبح بقریب»(آیا سپیده‌دم پیروزی نزدیک نیست؟) در آستانه متلاشی‌شدن قرار گرفته و مذبوحانه تلاش میکند تا با تهدید و خشونت و سایر شیوه‌های خودسرانه در تصمیم ما رخنه ایجاد کند، اما جهت مزید اطلاع او باید مکرراً و مجدداً بگوئیم که به رغم تمام مشکلاتی که بر سر راه ادامه زندگی ساده و معمولی کارکنان اعتصابی بوجود آورده و باز هم می آورند ما به حکم وظیفه اسلامی و به ضرورت کاربست اراده ملت ایران و فرموده امام خمینی به مقاومت و مبارزه و اعتصاب خود تا پیروزی کامل ادامه خواهیم داد تا صفوف مبارزه حق‌طلبانه هموطنان خود را متشکل‌تر ساخته و بر توان انقلابی خویش بیفزائیم.
ادامه اعتصابات و مبارزات دم به دم ما در کوچه و خیابان، در کارخانه و اداره، در صحنه های پیکار رودرروئی و فریادهای کوبنده شبانه از پشت‌بام خانه‌ها و سرانجام راهپیمائی شکوهمند و بی‌نظیر ما با آن نظم انقلابی و تشکیلاتی اینک توجه جهانیان را به قدرت و اراده خلل‌ناپذیر ملت ایران جهت دگرگون ساختن نظام موجود و استقرار نظام عادلانه ملی جلب کرده و لازم است تا با ناچیز شمردن تهدیدات و اشکال تراشی‌های رژیم حاکم، دشمن را هر چه بیشتر در موضع ضعف و خفت قرار دهیم.
سرفراز باد همبستگی انقلابی کارگران و کارکنان اعتصابی سراسر کشور
پیروزباد آرمانهای مقدس ملی مردم ما در راه استقرار حاکمیت ملی و قطع پیوندهای استعماری با غارتگران بین‌المللی
سندیکای مشترک کارکنان صنعت نفت ایران
24/9/1357
بسمه تعالی
روزی که ما اعتصاب خود را اعلام کردیم سالهای سال بود که دشمنان ملت ایران کار خویش را آغاز کرده بودند و یغماگران منابع مادی و معنوی، همه چیز را به یغما برده و یا در معرض تهاجمی غیر بشری قرار داده بودند. مدت زمان بلندی بوده که کشتیها و کشتیها و کشتی‌های دشمن برای بردن نفت، این ثروت خدادادی ملت ایران که به حق میتوانست پایه صنعتی و کشاورزی یک اقتصاد سالم، ملی و قوی را فراهم آورد، در کرانه‌های جنوبی میهن یکی پس از دیگری پهلو می‌گرفتند و در حالی که حتی زحمتکشان و کارگران ایرانی در جنوب کشور کوچکترین بهره واقعی از این ثروت ملی نمی برد در شرائط اقتصادی و اجتماعی ناگواری بسر می‌بردند، اقتصاد سرمایه‌داری جهانی از برکت نفت ارزان، روز بروز قویتر می شد و پایگاههای سیاسی و نظامی خود را برای غارت هرچه بیشتر، مستحکم‌تر میساخت. دشمن کار خویش را انجام می‌داد و به پندار واهی خویش، غفلت آفریده بود، و خواب و ترس پراکنده بود و بذر بدگمانی افشانده بود. البته دشمن مدتهای زیاد اعمالش قرین موفقیت بود، زیرا بعد از توطئه امپریالیستی برای سقوط دولت ملی و قانونی مرحوم دکتر مصدق، توانسته بود با به قدرت رساندن دارودسته خائنین و وطن‌فروشان داخلی به نقشه‌های شوم خود در بهره‌برداری استعماری از منابع زیرزمینی ما ادامه دهد. برای آنکه به نقش این دارودسته مزدوران [و] در رأس آنان شاه اشاره‌ای شده باشد بجاست بخاطر آوریم مطالبی را که چندی پیش وزیرخارجه انگلیس آقای داوید اوئن راجع به لزوم حمایت از شاه ایران بر زبان راند. او گفت «دوست آن است که در مواقع سختی دست دوست را بگیرد...ما از شاه ایران خواستیم از ما اسلحه بخرد، خرید؛ قیمت نفت را بالا نبرد، نبُرد و...» این اعتراف و صراحت مقام رسمی کشوری است که همواره در طول تاریخ(بجز مدت اندکی) روابط استعماری با ایران داشته و نقش اساسی در جلوگیری از رشد سریع سیاسی و اقتصادی میهن ما ایفا نموده است.
اینک، در دورانی که جنبش اسلامی ایران موانع داخلی و بین‌المللی را یکی پس از دیگری پشت سر گذارده و میرود تا به مرزهای پیروزی برسد، ما کارکنان صنعت نفت به لحاظ اینکه ناظر و شاهد عینی تاراج و یغمای بیدادگرانه امپریالیسم نسبت به ثروتهای ملی خود هستیم، مصممانه و با قاطعیت هرچه تمام‌تر برآنیم که با خودداری و ممانعت از انجام کار به جریان تولید و صدور نفت خاتمه داده و دیگر اجازه ندهیم که ستون پنجم دشمن بی درنظر گرفتن خشم ملت ایران، بیش از این هستی ما را به تاراج برد.
بدیهی است که دستگاه مفلوک و سرگردان حاکمه که به مصداق «الیس الصبح بقریب»(آیا سپیده‌دم پیروزی نزدیک نیست؟) در آستانه متلاشی‌شدن قرار گرفته و مذبوحانه تلاش میکند تا با تهدید و خشونت و سایر شیوه‌های خودسرانه در تصمیم ما رخنه ایجاد کند، اما جهت مزید اطلاع او باید مکرراً و مجدداً بگوئیم که به رغم تمام مشکلاتی که بر سر راه ادامه زندگی ساده و معمولی کارکنان اعتصابی بوجود آورده و باز هم می آورند ما به حکم وظیفه اسلامی و به ضرورت کاربست اراده ملت ایران و فرموده امام خمینی به مقاومت و مبارزه و اعتصاب خود تا پیروزی کامل ادامه خواهیم داد تا صفوف مبارزه حق‌طلبانه هموطنان خود را متشکل‌تر ساخته و بر توان انقلابی خویش بیفزائیم.
ادامه اعتصابات و مبارزات دم به دم ما در کوچه و خیابان، در کارخانه و اداره، در صحنه های پیکار رودرروئی و فریادهای کوبنده شبانه از پشت‌بام خانه‌ها و سرانجام راهپیمائی شکوهمند و بی‌نظیر ما با آن نظم انقلابی و تشکیلاتی اینک توجه جهانیان را به قدرت و اراده خلل‌ناپذیر ملت ایران جهت دگرگون ساختن نظام موجود و استقرار نظام عادلانه ملی جلب کرده و لازم است تا با ناچیز شمردن تهدیدات و اشکال تراشی‌های رژیم حاکم، دشمن را هر چه بیشتر در موضع ضعف و خفت قرار دهیم.
سرفراز باد همبستگی انقلابی کارگران و کارکنان اعتصابی سراسر کشور
پیروزباد آرمانهای مقدس ملی مردم ما در راه استقرار حاکمیت ملی و قطع پیوندهای استعماری با غارتگران بین‌المللی
سندیکای مشترک کارکنان صنعت نفت ایران