آیت‌الله دستغیب

روز جمعه 20 آذر 1360 آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب بر اثر انفجار بمب در 72 سالگی به شهادت رسید و به عنوان «سومین شهید محراب» معروف شد. آیت‌الله دستغیب در 1288ش. در شیراز متولد شد. پدرش سیدمحمدتقی هنگام تولد او در کربلا بسر می‌برد و به دلیل تقارن ولادت وی با روز عاشورا، نام عبدالحسین را بر او نهاد.
آیت‌الله دستغیب در سن 12 سالگی پدر خود را از دست داد و سرپرستی مادر، سه خواهر و برادر کوچکتر از خود را برعهده گرفت. پس از طی دروس مقدماتی در 1314، رهسپار نجف شد و از محضر آیات عظام حاج شیخ کاظم شیرازی، حاج سیدمیرزا اصطهباناتی و حاج میرزا علی آقا قاضی کسب فیض کرد و در 24 سالگی به درجه اجتهاد رسید. او خود می‌گوید علت مراجعت به نجف، تهدیدات رضاخان برای خلع لباس کردن من بود. پس از مراجعت از نجف امام جماعت مسجد جامع عتیق شیراز شد. به همت وی این مسجد هزارساله که از بناهای تاریخی ایران محسوب می‌شود در 1321 مرمت و بازسازی شد. آیت‌الله دستغیب همزمان ریاست حوزه علمیه فارس را نیز برعهده داشت. او از آغاز نهضت امام خمینی از مروجین طرز تفکر ایشان در استان فارس بود. وی یک بار در جریان قیام 15 خرداد 1342 و یک بار در 1343 بازداشت و به تهران تبعید شد. در جریان انقلاب نیز توسط مأموران حکومت نظامی بازداشت و به تهران منتقل گردید. پس از پیروزی انقلاب به نمایندگی از مردم استان فارس در اولین مجلس خبرگان عضویت یافت و در همین سمت با حکم امام خمینی به سمت امام جمعه شیراز منصوب شد. او در روز جمعه 20 آذر 1360 بر اثر انفجار بمب در 72 سالگی به شهادت رسید و به عنوان «سومین شهید محراب» معروف شد. سازمان مجاهدین خلق ـ منافقین ـ مسئولیت این حادثه را برعهده گرفت. امام خمینی در پی شهادت آیت‌الله دستغیب طی پیامی ایشان را «معلم اخلاق، مهذب نفوس و متعهد به اسلام و جمهوری اسلامی» نامیدند.