گزارشی ازنشست گوادلوپ

روز 15 دی 1357 رهبران 4 کشور غربی (آمریکا، انگلیس، آلمان غربی و فرانسه) اجلاس دو روزه خود را در جزیره گوادلوپ با هدف بررسی چند موضوع از جمله انقلاب اسلامی ایران و سرنوشت شاه آغاز کردند.
ژیسکاردستن رئیس جمهور فرانسه در خاطرات خود درباره این کنفرانس می گوید: «ما رفتیم در باغ نشستیم. جایی که چهار صندلی داشت و میدانستیم در فضای بازی است و خطر اینکه دستگاه های اطلاعاتی خودمان مذاکرات ما را گوش کنند، نبود و به دریا نگاه می کردیم و جایی در زیر یک آلاچیقی نشسته بودیم، چهار تا صندلی بیشتر نبود و ما چهار تا بودیم فقط. من از کالاهان نخست وزیر انگلیس خواستم که بحث را شروع کند. راجع به شاه و اوضاع ایران او تجزیه و تحلیل واقع بینانه ای کرد و خلاصه اش این بوده شاه بازنده است و دیگر به اوضاع تسلط ندارد و راه حل جانشینی هم وجود ندارد. برای اینکه مردان سیاسی در ایران همه بی اعتبار شده اند، و ارتش هم در شک است که بتواند این دوره انتقالی را بگذراند و به عهده داشته باشد و عملی انجام بدهد. هلموت اشمیت صدر اعظم آلمان با توجه گوش داد و چیزی نگفت.»
  عبدالرضا هوشنگ مهدوی نیز درباره این کنفرانس می نویسد: «در کنفرانس گوادلوپ... ضمن رسیدگی به مسائل سیاسی - اقتصادی بین المللی، رهبران هر سه کشور اروپایی اظهار عقیده کردند که دیگر به بقای رژیم شاه نمی توان امید بست و جهان غرب باید هر چه زودتر با جانشین او کنار بیاید. ژیسکاردستن در این مورد با قاطعیت بیشتری سخن می گفت و تأکید می کرد که اگر شاه در ایران بماند و بیش از این در برابر انقلاب مقاومت کند، ایران با خطر جنگ داخلی روبرو خواهد شد و این وضع ممکن است به بهره برداری کمونیستها و مداخله شوروی منجر شود.»
 کارتر رئیس جمهور آمریکا درباره این کنفرانس می نویسد «... طی مذاکرات طولانی که درباره مسائل جهانی در گوادلوپ داشتیم، متوجه شدم سه تن رهبران دیگر، پشتیبانی چندانی از شاه نمی کنند. آنها در فکر تشکیل یک دولت غیرنظامی بودند و همگی می گفتند شاه هر چه زودتر باید برود.