رسوایى دلارهاى تبلیغاتى گروه رجوی

 در 8 سپتامبر 1997 در یک نشریه چاپ آمریکا جریان یک افتضاح مالى، مربوط به کمک‏هاى مالى مجاهدین خلق به گروه خاصى از نمایندگان کنگره و کانون فعالیت‏هاى دموکراتیک مجلس سنا، افشا گردید و واکنش‏هایى را برانگیخت. ماجرا از این قرار بود که طبق اطلاعات موجود در کمیسیون انتخاباتى فدرال، کمک‏هاى مالى مزبور که بیش از 204 هزار دلار بود، طى یک دوره 3 تا 5 سال، از آوریل سال 1993 تا نوامبر سال 1996، به چند نفر از نمایندگان کنگره پرداخت شده‏اند. این نمایندگان از حامیان سازمان بودند. طى دوره پرداخت کمک‏هاى مالى، دریافت‏کنندگان این کمک‏ها اظهارنظرهاى رسمى حمایت‏آمیز فراوانى ابراز داشته و نامه‏هایى خطاب به همکاران و رییس جمهور، وزیر امورخارجه و سایر مقامات بلندپایه نوشته‏اند و از دولت ایالات متحده خواهان شناسایى و حمایت از مجاهدین خلق، و نیز تشکیلات سیاسى آن، شوراى ملى مقاومت و شاخه نظامى آن مستقر در عراق (ارتش آزادیبخش ملى) شده‏اند.

ارشدترین دریافت کننده کمک‏هاى مالى سخاوتمندانه سازمان، نماینده دمکرات ایالت نیوجرسى، رابرت توریسلّى بوده است که در انتخابات سال 1996 به مجلس سنا راه یافت. یکى از اولین کمک‏هاى مالى به فعالیت‏هاى تبلیغاتى توریسلّى در کنگره، چکى به مبلغ 1 هزار دلار بود که در تاریخ 26 اکتبر 1993 توسط خانم رامش سپهرراد، در اپرینگ فیلد ایالت ویرجینیا پرداخت شده است. به گفته ایرانیان تبعیدى و طرفداران سازمان، خانم سپهرراد در تشکیلات زنان سازمان فعالیت مى‏کند و در شمار زیادى از گردهمایى‏هاى آن شرکت داشته است. او در طى یک دوره دوساله مجموعا 5 هزار دلار به فعالیت‏هاى تبلیغاتى مختلف دفتر شوراى ملى مقاومت در واشنگتن، پرداخته است.

اسناد کمیسیون انتخاباتى فدرال نشان مى‏دهد که توریسلّى در موضع کاندیداى مجلس، مجموعا 49 هزار دلار از دفاتر، حامیان و طرفداران سازمان دریافت کرده است. وى همچنین، در حد فاصل زمانى اوت 1995 تا نوامبر 1996 نیز، مجموعا 82 فقره چک هزار دلارى و دو فقره چک 500 دلارى دریافت داشته است. مجموع کمک‏هاى مالى سازمان به توریسلّى به 132 هزار دلار مى‏رسد. همچنین چک‏هایى به مبلغ 13 هزار دلار نیز از طرف شهریار کیامنش به [کانون ]فعالیت‏هاى دمکراتیک مجلس سنا، در حد فاصل ماه مه 1994 تا اکتبر 1996، ارسال شده بود. کیامنش یکى از فعالان رده بالاى سازمان مى‏باشد که سال‏هاى زیادى را همراه با سازمان در بغداد سپرى کرده است. در ماه مه سال 1994، آقاى کیامنش، کارفرمایى خود را در شرکت «فن‏آورى‏هاى برتر آمریکا» مستقر در الکساندریاى ایالت ویرجینیا قید نمود. این اعتقاد وجود دارد که این شرکت وابسته به سازمان بوده و از آن ـ به طور گسترده ـ براى دادن کمک‏هاى مالى وى در سال 1996 تحت نام «جامعه ایرانیان در آمریکا» در شهر فالز چرچ ایالت ویرجینیا به ثبت رسیده‏اند. این انجمن با گروه وابسته دیگرى به مجاهدین خلق به نام «جامعه ایرانیان در ویرجینیا» ارتباط دارد که از آن به طور وسیع براى جلب حمایت اعضاى کنگره در سال 1995 استفاده شده است. اگر مبالغ فوق‏الذکر به کمک‏هاى مالى داده شده به توریسلّى اضافه شود مجموع کمک‏هاى مالى سازمان به او بر 155 هزار دلار بالغ خواهد شد.

چک‏هاى مزبور به تعداد زیادى به مرکز تبلیغاتى توریسلّى در سنا ارسال شده‏اند تا بدین وسیله در میان دیگر کمک‏ها از نظرها پنهان بمانند. همه چک‏ها، به جز سه مورد، در کنار سایر کمک‏هاى مالى سازمان ارسال شده‏اند. در اول اوت سال 1995، مرکز مبارزات تبلیغاتى توریسلّى چهارده چک مرتبط با سازمان را، به مبلغ 14 هزار دلار، دریافت کرد. قابل ذکر است که چهار نفر از ارسال‏کنندگان چک‏ها به صندوق تازه تأسیس شده توریسلّى در سنا، همچنین در همان روز چک‏هاى دیگرى به مبلغ هزار دلار به صندوق مبارزات تبلیغاتى توریسلّى در مجلس نمایندگان ارسال کرده بودند. در تاریخ 22 دسامبر، 17 هزار دلار، و در تاریخ 29 دسامبر، 19 هزار دلار دیگر به صندوق توریسلّى در سنا واریز گردیده است. در تاریخ 11 ژانویه 1996، 9 هزار دلار، 25 مارس، 14 هزار دلار، و 13 مه مبلغ 8 هزار دلار دیگر به حساب این صندوق واریز شد. آخرین پول پرداختى به مبلغ 3 هزار دلار در تاریخ 4 نوامبر 1996، یعنى یک روز قبل از برگزارى انتخابات، واریز شده است. از مجموع این کمک‏هاى مالى، هزار دلار از سوى یکى از فعالان رده بالاى سازمان به نام فاضله رسولى، و 2 هزار دلار دیگر از سوى مدرسه فارسى زبان «مهر ایران» در شهر برک ایالت ویرجینیا پرداخت شده است. مدرسه مزبور از سوى سازمان اداره مى‏شود و بخشى از شبکه خدمات عمومى آنها است تا در برابر مدرسه فارسى زبانى که از سوى جمهورى اسلامى ایران در مرکز اسلامى پوتماک تأسیس شده است، قد علم کند. چک مدرسه «مهر ایران» از سوى مدیر مدرسه به نام منصوره زمانى ارسال شده است. دیگر آمریکاییان ایرانى‏تبار، در مقاطع مختلف، کمک‏هایى به فعالیت‏هاى تبلیغاتى توریسلّى نموده‏اند، چراکه علاوه بر حمایت علنى این نماینده از سازمان، او یکى از مدعیان نقض حقوق بشر در ایران است. در میان سرشناس‏ترین این افراد مى‏توان از سفیر سابق ایران، هوشنگ انصارى، نام برد. وى که مدیر چندین شرکت سرمایه‏گذارى است، به نماینده جمهورى‏خواه ایالت نیویورک، الفونسو... [جا افتادگى در متن انگلیسى]، 4 هزار دلار به توریسلّى و نیز 50 هزار دلار به کاندیداهاى مختلف جمهورى‏خواه و ... کمک کرده است. دیگر آمریکایى ایرانى‏تبار سرشناسى که به [کانون ]فعالیت‏هاى توریسلّى در مجلس سنا کمک کرده است، حسن نمازى است که مدیر یک شرکت سرمایه‏گذارى در نیویورک است. خسرو سمنانى، یک کارخانه‏دار ساکن سالت لیک‏سیتى ایالت یوتا، نیز پیشتر چکى به مبلغ 500 هزار دلار براى [کانون ]فعالیت‏هاى توریسلّى در مجلس نمایندگان ارسال داشته بود. البته کمک‏هاى نمازى، سمنانى و انصارى به طور جداگانه و بدون ارتباط با سایر کمک‏هاى مالى، ارسال شده‏اند. به علاوه که آنها به هیچ عنوان ارتباطى با افراد کمک‏کننده وابسته به سازمان نداشته‏اند. هر سه نفر فوق‏الذکر در جامعه بازرگانى آمریکا، شناخته شده‏اند.

نکته جالب توجه آن است که افراد امضاکننده چک‏ها از ذکر شماره تلفن خوددارى کرده‏اند، و در اکثر موارد نیز شماره تلفن کارفرمایان آنها ذکر نشده است. برخى از این شرکت‏هاى کمک‏کننده نیز به‏طور شکار از سوى آگاهان به عنوان شرکت‏هاى پوششى سازمان شناخته شده‏اند. به گفته منابع ایرانى و دولتى آمریکا، دیگر شرکت‏ها نیز از سوى سازمان‏هاى مجرى قانون در آمریکا، به عنوان شرکت‏هاى پوششى سازمان معرفى گشته‏اند.

پس از توریسلّى، دیگر دریافت‏کنندگان کمک‏هاى مالى سازمان عبارت بودند از: نماینده جمهورى‏خواه ایالت ایندیانا، دَن برتون 10 هزار دلار؛ گرى اکرمن، نماینده دمکرات نیویورک 18 هزار و 250 دلار؛ باب نِى، نماینده جمهورى‏خواه از ایالت اوهایو 4 هزار دلار و ادولفوس تانز، نماینده دمکرات ایالت نیویورک که هزار دلار دریافت کرده است. 7 هزار دلارى که جیمز ترافیکنت، نماینده جمهورى‏خواه ایالت اوهایو، از منابع سازمان دریافت داشته است، بالاترین مبلغ کمک‏ها به فعالیت‏هاى تبلیغاتى وى بوده است که دربرگیرنده 5/17 درصد کل کمک‏هاى سازمان‏ها و افراد، در چرخه انتخاباتى 96ـ1995، مى‏شده است. هر پنج نماینده کنگره و سناتور توریسلّى از حامیان آشکار بوده و در اغلب اوقات بانى نامه‏هایى شده‏اند که در آنها، خواهان حمایت نمایندگان از شوراى ملى مقاومت و رهبران آن، یعنى مسعود و مریم رجوى، مى‏شدند و از وزارت امور خارجه [آمریکا ]مى‏خواستند که با این سازمان به گفتگو بپردازد. به نظر مى‏رسد که همین اقدامات موجب افزایش کمک‏هاى مالى سازمان شده است. زیرا سرازیر شدن پول‏ها زمانى آغاز شد که سازمان در سال 1993 با مشکل بزرگى در کنگره مواجه بود. در این دوران مخالفت با سازمان، به رهبرى سناتور جان مک کین و لى همیلتون، رییس وقت کمیته روابط خارجى مجلس نمایندگان، در جریان بود. همیلتون و مک کین نامه‏هایى در سال 1993 از وزارت خارجه به تاریخ 20 دسامبر، براى مجاهدین خلق فرستادند که ویرانگر بود.

در پى وخامت چشمگیر جوّ کنگره و خصومت علنى وزارت خارجه علیه این گروه، دفتر شورا در واشنگتن دى سى برآن شد که با استفاده از کمک‏هاى مالى آمریکاییان ایرانى‏تبار، حمایت نمایندگان کنگره را که براى فعالیت‏هاى سازمان در آمریکا مهم است، جلب کند.

یک روز پس از دریافت نامه وزارت خارجه، هریک از چهار تن افراد مظنون به حمایت از سازمان، مبلغ هزار دلار براى کمک به فعالیت‏هاى تبلیغى نماینده جمهورى‏خواه کنگره، دَن برتون ارسال داشتند. از اکتبر 1993 تا آوریل 1994، حامیان سازمان و سمپاتیزان‏هاى آن، 13 هزار دلار دیگر به نماینده کنگره، توریسلّى کمک کرده‏اند. این کمک مقدماتى، ظاهراً به منظور مقابله با تلاش‏هاى همیلتون و مک کین صورت گرفت.

در اوایل سال 1994، سناتور مک کین مصوبه‏اى را ارائه داده بود که طبق آن به سازمان و شوراى مقاومت، رسماً، عنوان سازمان‏هاى تروریستى داده مى‏شد و از وزارت خارجه خواسته مى‏شد تا گزارشى علنى از فعالیت‏هاى سازمان منتشر سازد. به تحریک توریسلّى و برتون، اعضاى مجلس حاضر در آن جلسه، لحن درخواست مک کین در لایحه قانونى 4 آوریل وزارت خارجه را حذف کردند. هم‏زمان، دفتر شوراى مقاومت در واشنگتن، علناً مک کین را به تسیلم شدن در برابر خواست جمهورى اسلامى متّهم ساخت، و ادّعا نمود که یک فرد ذى‏نفوذ که مأمور دولت جمهورى اسلامى بوده است، به گرمى از تلاش‏هاى مک کین بر ضد سازمان استقبال کرده است.

زمانى که از سخنگوى دفتر شورا در واشنگتن دى سى در مورد کمک‏هاى مالى آن به مبارزات تبلیغاتى برخى از نمایندگان، سؤال شد، او قول داد تا در زمان دیگرى موضوع کمک‏هاى مالى شورا و سازمان را با سؤال‏کنندگان مورد بحث قرار دهد.

در اواسط سال 1994، در زمانى که وزارت خارجه آمریکا گزارش سالانه خود را درباره تروریسم بین‏المللى منتشر ساخت، شرایط سازمان وخیم گشت. در این گزارش براى اولین بار، نام سازمان و شوراى مقاومت در بین سازمان‏هاى تروریستى آمده بود. به گفته یکى از سخنگویان دفتر ضد تروریسم وزارت خارجه آمریکا، آنها همواره مجاهدین خلق را به عنوان یک گروه تروریستى تلقى مى‏کرده‏اند، اگرچه نام آنها تا سال 1994 در فهرست این دفتر ذکر نشده است.

در اواسط سپتامبر 1994، این خبر در کنگره پیچید که وزارت خارجه آمریکا در آخرین مراحل تهیه گزارش خود درباره سازمان است. نمایندگان، در تلاش براى جلوگیرى و خنثى کردن گزارش مزبور، خواهان انجام گفتگو با شوراى مقاومت گردیدند. بیانیه جداگانه‏اى نیز در همین راستا از سوى نمایندگان کنگره آمریکا انتشار یافت.

دو روز بعد، هواداران سازمان به رهبرى رییس سازمان زنان مجاهدین خلق، به نام بهجت دهقان، 5 هزار دلار به ستاد فعالیت‏هاى برتون ارسال داشتند. دهقان، در تاریخ 9 اکتبر، مبلغ 3 هزار دلار نیز براى

اکرمن فرستاد. در تاریخ 24 اکتبر، هدایت مصطفوى که در دفتر شوراى مقاومت در واشنگتن دى سى مشغول فعالیت بود، به همراه 8 تن دیگر، مبلغ 9 هزار دلار به توریسلّى کمک کردند. از ماه اکتبر 1994 تا دسامبر 1995، مصطفوى، شخصاً، هزار دلار دیگر به توریسلّى و 3 هزار دلار به برتون کمک کرد، اگرچه اسناد فعالیت‏هاى تبلیغاتى بیانگر آن هستند که هزار دلار از مبلغ فوق‏الذکر پس داده شده است، قابل توجه است که احتمالاً به دلیل فراتر رفتن کمک‏هاى مزبور از حد مجاز ـ هزار دلار براى هر مورد فعالیت تبلیغاتى ـ بوده است که این کار صورت گرفته است.

گام بعدى این نمایندگان در راستاى شناسایى و حمایت از سازمان، نامه حمایت‏آمیز آنان، یعنى توریسلّى، اکرمن، ترافیکنت، و برتون در بهار و تابستان سال 1995، خطاب به سایر نمایندگان بود. در تاریخ 8 ژوئن، نمایندگان مزبور یک کنفرانس مطبوعاتى برگزار کردند تا اعلام کنند نامه‏اى به حمایت از شوراى مقاومت، توسط 194 نماینده کنگره به امضا رسیده است و در تاریخ 30 مه براى کلینتون ارسال شده است. در 5 ژوئیه، این نمایندگان متن نامه‏اى را منتشر ساختند که مدعى بودند از امضاء 202 تن از نمایندگان برخوردار است. در این نامه از رییس جمهورى آمریکا خواسته شده بود تا «از خواست مردم ایران براى دستیابى به دمکراسى حمایت شود» و اعلام شده بود که شوراى ملّى مقاومت به رهبرى مسعود رجوى، به تحقق امر دمکراسى در ایران کمک خواهد کرد. بیان این قسمت از نامه باعث شد که چندین تن از نمایندگان کنگره آمریکا، از جمله نماینده دمکرات ایالت ویرجینیا به نام جیمز موران، اعلام کنند که آنها این نامه را تحت عنوان دیگرى امضا کرده‏اند. این اقدام، چندین تن از نمایندگان کنگره را برآن داشت تا امضاهاى خود را پس بگیرند. بسیارى از این نمایندگان در پى ارسال نامه‏هاى شخصى از سوى رییس حزب جمهورى‏خواه کالیفرنیا، جان هرینگتون، به این کار ترغیب شدند.

پس گرفتن امضاء از سوى موران، نماینده کنگره، حائز اهمیت زیادى بود، چراکه، قبل از آن، توسط حسین پناهى از وى درخواست شده بود که در یک گردهمایى اعضاى سازمان در واشنگتن دى سى سخنرانى کند. دکتر حسین پناه که به عنوان یک جراح قلب شهرت دارد، در تاریخ 24 ژوئیه، به نام نماینده یک گروه غیرانتفاعى ایرانى در ویرجینیا، به دفتر موران مراجعه نمود تا اعتراض خود را نسبت به پس گرفتن امضا به وى ابراز کند. به همراه او تعداد 9 نفر از دیگر سمپاتیزان‏هاى سازمان نیز بودند که به دلیل تغییر موضع این نماینده، اعضاى دفتر وى را مورد تهدید قرار دادند.

هواداران سازمان، تعهد خویش را نسبت به بانیان نامه حمایت‏آمیز برخى از اعضاى کنگره به کلینتون، با افزایش کمک‏هاى مالى به فعالیت‏هاى تبلیغاتى آنان تقویت کردند. آنها، در تاریخ 11 ژوئیه 1995، مبلغ هزار دلار به مبارزات تبلیغاتى برتون کمک کردند، و در تاریخ اول اوت، 14 هزار دلار دیگر نیز به توریسلّى داده شد که به تازگى به عضویت مجلس سنا درآمده بود. در تاریخ 27 اکتبر، مبلغ 7 هزار دلار از منابع سازمان، به گرى اکرمن کمک شد. با افزودن 7 هزار دلار پرداختى به توریسلّى در تاریخ 4 آوریل، و

9 هزار دلار دیگر در این میان، مجموع مبالغ پرداختى بابت یک نامه حمایت‏آمیز، به 40 هزار دلار رسید.

مشاورین تبلیغاتى این نمایندگان، هیچ گاه توضیح شفافى در رابطه با این کمک‏ها نداده‏اند. از طرفى کمک‏کنندگان نیز از گفتگو درباره کمک‏هاى مالى‏شان به مبارزات تبلیغاتى این نمایندگان، خوددارى ورزیدند.

یک مقام عضو سازمان‏هاى مجرى قانون در آمریکا که با فعالیت‏هاى سازمان و موضوع کمک‏هاى مالى به مبارزات تبلیغاتى آشنایى داشت، ضمن مرور مستندات این جریان اظهار داشته است: «این کمک‏ها به طور حتم بیانگر یک فعالیت هماهنگ، براى تأثیر گذاشتن بر کنگره مى‏باشد». نکته قابل ذکر این است که طبق قانون آمریکا دریافت کمک‏هاى مالى از اتباع خارجى، براى مبارزات تبلیغاتى نمایندگان، غیرقانونى و ممنوع است، مگر آن که این اتباع خارجى از کارت سبز ـ که سند شهروند آمریکایى بودن است ـ برخوردار باشند. یک مقام آمریکایى کمیسیون انتخابات، در این باره اظهار داشت که برخى از این کمک‏کنندگان فاقد کارت سبز بوده‏اند و به این ترتیب، کمک‏هاى آنها به وضوح جنبه غیرقانونى پیدا مى‏کند. البته در کمک‏هاى سازمان، از این گونه موارد نقض آشکار قانون فعالیت‏هاى انتخاباتى آمریکا، بسیار دیده مى‏شود که از جمله آنها مى‏توان از کمک‏هاى شوراى ملى مقاومت، که در آمریکا یک سازمان خارجى محسوب مى‏شود، نام برد. کمک‏هاى مالى افراد شاغل در شورا، در واشنگتن، را نیز باید مطابق مورد فوق طبقه‏بندى کرد، از جمله کمک 5 هزار دلارى هدایت مصطفوى به مبارزات تبلیغاتى توریسلّى و برتون، و 500 دلار ارسالى از جانب عبدالناصر به ادولفوس تانز و 3500 دلار کمک داده شده از سوى پزشک ساکن برک ایالت ویرجینیا، حسین پناهى، نیز جزو کمک‏هاى گروه مزبور تلقى مى‏شود، زیرا دکتر پناهى شخصاً در کنگره به نفع تشکیلات مزبور به فعالیت پرداخته است.

قانون انتخاباتى کشور آمریکا همچنین به طور خاص پرداخت کمک‏هاى مالى به نام دیگران را منع کرده است. این حقیقت که چندین تن از افراد خاص در شرکت‏هاى وابسته به سازمان (اکس کامپیوتر، آمریکن لیدینگ تکنولوژیز، و فینیکس توراند تراول) از این شرکت‏ها براى پرداخت کمک‏هاى مالى به نمایندگان طرفدار سازمان در کنگره استفاده نموده‏اند، مى‏تواند به تحقیقات «کمیسیون انتخاباتى فدرال» آمریکا بینجامد که آیا قوانین مبارزات تبلیغاتى نقض گشته‏اند یا خیر؟ به همین ترتیب، قانون انتخاباتى ایالات متحده آمریکا الزامى مى‏سازد که تک‏تک افرادى که به صورت یک گروه در امر فعالیت انتخاباتى فدرال شرکت مى‏جویند، مى‏بایست که به عنوان یک گروه سیاسى ثبت‏نام کنند.

سازمان مجاهدین خلق ، پیدایی تا فرجام ،موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی ،ج 3 ، صص 466 تا 472