30 تیر 1384
پیمان آر.سی.دی
30 تیر 1343 در پی ملاقات دو روزه سران سه کشور ترکیه، ایران و پاکستان، در استانبول «پیمان عمران منطقه‌ای «آر.سی.دی» شکل گرفت.
هدف از انعقاد این پیمان تقویت همکاریهای اقتصادی میان این سه کشور اعلام شد. چهارچوب روابطی را که در پیمان عمران منطقه‌ای پیش‌بینی شده بود می‌توان از متن قطعنامه 11 ماده‌ای اجلاس سران در استانبول به دست آورد. مواد این قطعنامه به اختصار چنین است:
1ـ ایجاد مبادله آزاد یا آزادتر کالاها به وسیله انعقاد قراردادهای بازرگانی.
2ـ برقراری همکاری بیشتر بین اتاق‌های بازرگانی و ایجاد اتاق‌های بازرگانی مشترک.
3ـ تنظیم و اجرای برنامه‌های مختلفی که به منظور تأمین منافع اقتصادی مشترک طرح می‌گردد.
4ـ تقلیل نرخ‌های پستی بین سه کشور به میزان تعرفه‌های داخلی.
5ـ بهبود خطوط حمل و نقل هوایی داخل منطقه و ایجاد یک خط هوایی بین‌المللی مجهز بین سه کشور که توانایی رقابت با سایر خطوط هوایی جهان را داشته باشد.
6ـ مطالعه درباره امکانات تأمین یک همکاری نزدیک در امر کشتی‌رانی از جمله تأسیس یک خط مشترک دریایی و یا تشکیل یک کنفرانس کشتی‌رانی منطقه‌ای.
7ـ انعقاد قراردادی به منظور توسعه جهانگردی در منطقه.
8ـ انجام مطالعات و بررسی‌های لازم برای ساختمان و بهبود وضع ارتباطی راه و راه‌آهن بین سه کشور.
9ـ لغو تشریفات مربوط به روادید عبور بین سه کشور به منظور تسهیل در امر مسافرت.
10ـ کمک و معاضدت فنی از راه اعزام کارشناس و ایجاد تسهیلات مربوط به آموزش و پرورش کادرهای فنی.
11ـ توسعه همکاریهای فرهنگی و اطلاعاتی بین سه کشور.
پیمان «آر.سی.دی» براساس پیمان سنتو که هر سه کشور عراق، ایران و ترکیه در آن عضویت داشتند، منعقد شد. آر.سی.دی 5 سال پس از سنتو به عنوان معاهده‌ای مکمل آن منعقد گردید. سنتو بار نظامی و آر.سی.دی بار اقتصادی داشت.
پیمان «آر.سی.دی» در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران با تلاش جمهوری اسلامی ایران به پیمان «اکو» تغییر نام و هویت داد. هدف از انعقاد این پیمان که 28 خرداد 1369 در ازمیر ترکیه به امضای وزیران امور خارجه کشورهای ایران، پاکستان و ترکیه رسید، تغییر ماهوی آر.سی.دی و وسیع‌تر کردن دامنه همکاریهای سه کشور عضو و افزایش تعداد اعضای این سازمان بود. به همین دلیل درپی عضویت کشورهای مسلمان تازه استقلال یافته شوروی از جمله آذربایجان، قزاقستان، قرقیزستان، ترکمنستان، ازبکستان و تاجیکستان و همچنین افغانستان در اکو، فعالیت این سازمان گسترش یافت و در سطح منطقه‌ای و بین المللی از اهمیت بسیاری برخوردار شد. یکی از ویژگی‌های اکو، رقم بالای جمعیت اعضاء است. این سازمان با 220 میلیون نفر که یک چهارم جمعیت مسلمانان جهان را تشکیل می‌دهد، بزرگترین تشکل اقتصادی در دنیای اسلام محسوب می‌شود.
اکو به عنوان نقطه تماس سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا از موقعیتی ممتاز و استراتژیک در سطح بین‌المللی برخوردار است. منابع غنی و بکر معدنی، نفتی و گازی موجود در اکثر کشورهای عضو اکو سرمایه ارزشمندی را در اختیار این سازمان قرار داده است. از طرفی ایران به دلیل داشتن مرز زمینی با 5 کشور از اعضاء این پیمان و دارا بودن موقعیت استراتژیک جغرافیایی برای برقراری ارتباط سایر اعضا با آبهای بین‌المللی و نیز به دلیل استقرار دبیرخانه دایمی این سازمان در تهران از موقعیت محوری در این سازمان برخوردار است.
R.C.D)) Development For Cooperation Regional 1-
Cento)) Organization Treaty Central 2-
E.C.O)) Organization Cooperation Economic 3-
هدف از انعقاد این پیمان تقویت همکاریهای اقتصادی میان این سه کشور اعلام شد. چهارچوب روابطی را که در پیمان عمران منطقه‌ای پیش‌بینی شده بود می‌توان از متن قطعنامه 11 ماده‌ای اجلاس سران در استانبول به دست آورد. مواد این قطعنامه به اختصار چنین است:
1ـ ایجاد مبادله آزاد یا آزادتر کالاها به وسیله انعقاد قراردادهای بازرگانی.
2ـ برقراری همکاری بیشتر بین اتاق‌های بازرگانی و ایجاد اتاق‌های بازرگانی مشترک.
3ـ تنظیم و اجرای برنامه‌های مختلفی که به منظور تأمین منافع اقتصادی مشترک طرح می‌گردد.
4ـ تقلیل نرخ‌های پستی بین سه کشور به میزان تعرفه‌های داخلی.
5ـ بهبود خطوط حمل و نقل هوایی داخل منطقه و ایجاد یک خط هوایی بین‌المللی مجهز بین سه کشور که توانایی رقابت با سایر خطوط هوایی جهان را داشته باشد.
6ـ مطالعه درباره امکانات تأمین یک همکاری نزدیک در امر کشتی‌رانی از جمله تأسیس یک خط مشترک دریایی و یا تشکیل یک کنفرانس کشتی‌رانی منطقه‌ای.
7ـ انعقاد قراردادی به منظور توسعه جهانگردی در منطقه.
8ـ انجام مطالعات و بررسی‌های لازم برای ساختمان و بهبود وضع ارتباطی راه و راه‌آهن بین سه کشور.
9ـ لغو تشریفات مربوط به روادید عبور بین سه کشور به منظور تسهیل در امر مسافرت.
10ـ کمک و معاضدت فنی از راه اعزام کارشناس و ایجاد تسهیلات مربوط به آموزش و پرورش کادرهای فنی.
11ـ توسعه همکاریهای فرهنگی و اطلاعاتی بین سه کشور.
پیمان «آر.سی.دی» براساس پیمان سنتو که هر سه کشور عراق، ایران و ترکیه در آن عضویت داشتند، منعقد شد. آر.سی.دی 5 سال پس از سنتو به عنوان معاهده‌ای مکمل آن منعقد گردید. سنتو بار نظامی و آر.سی.دی بار اقتصادی داشت.
پیمان «آر.سی.دی» در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران با تلاش جمهوری اسلامی ایران به پیمان «اکو» تغییر نام و هویت داد. هدف از انعقاد این پیمان که 28 خرداد 1369 در ازمیر ترکیه به امضای وزیران امور خارجه کشورهای ایران، پاکستان و ترکیه رسید، تغییر ماهوی آر.سی.دی و وسیع‌تر کردن دامنه همکاریهای سه کشور عضو و افزایش تعداد اعضای این سازمان بود. به همین دلیل درپی عضویت کشورهای مسلمان تازه استقلال یافته شوروی از جمله آذربایجان، قزاقستان، قرقیزستان، ترکمنستان، ازبکستان و تاجیکستان و همچنین افغانستان در اکو، فعالیت این سازمان گسترش یافت و در سطح منطقه‌ای و بین المللی از اهمیت بسیاری برخوردار شد. یکی از ویژگی‌های اکو، رقم بالای جمعیت اعضاء است. این سازمان با 220 میلیون نفر که یک چهارم جمعیت مسلمانان جهان را تشکیل می‌دهد، بزرگترین تشکل اقتصادی در دنیای اسلام محسوب می‌شود.
اکو به عنوان نقطه تماس سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا از موقعیتی ممتاز و استراتژیک در سطح بین‌المللی برخوردار است. منابع غنی و بکر معدنی، نفتی و گازی موجود در اکثر کشورهای عضو اکو سرمایه ارزشمندی را در اختیار این سازمان قرار داده است. از طرفی ایران به دلیل داشتن مرز زمینی با 5 کشور از اعضاء این پیمان و دارا بودن موقعیت استراتژیک جغرافیایی برای برقراری ارتباط سایر اعضا با آبهای بین‌المللی و نیز به دلیل استقرار دبیرخانه دایمی این سازمان در تهران از موقعیت محوری در این سازمان برخوردار است.
R.C.D)) Development For Cooperation Regional 1-
Cento)) Organization Treaty Central 2-
E.C.O)) Organization Cooperation Economic 3-