03 آبان 1390

دکتر جمشید آموزگار دوست آمریکا




خیلى محرمانه

وزیر بهدارى در کابینه منصور ـ 7 مارس 1964

دکتر آموزگار که چند سال قبل در دنیاى سیاست پیشرفت شایان توجهى داشت و با انتصاب متوالى به وزارت کار و سپس کشاورزى در دولت منصور این پیشرفت به اوج خود رسید، از شغل مقاطعه‏کارى خصوصى که گفته مى‏شود کاملاً موفق بود به مشاغل دولتى بازگشت. وى به جاى دکتر طب یک مهندس بهداشت ماهر است. در چند هفته اخیر شایعات و اخبارى به گوش ما رسیده است مبنى بر این که آموزگار ممکن است به‏عنوان نخست‏وزیر، جانشین هویدا گردد.

دکتر آموزگار در سال 1923 در تهران در یک خانواده مشهور متولد گردید. پدر وى یک سناتور و وزیر فرهنگ سابق بوده است. وى تحصیلات ابتدایى و متوسطه خود را در تهران گذراند و در دانشکده حقوق و فنى دانشگاه تهران به تحصیل ادامه داد. در سال 1943 به ایالات متحده رفت و در دانشگاه کرنل به تحصیل پرداخت و لیسانس و فوق‏لیسانس خود را در بهداشت عمومى و مهندسى بهداشت دریافت نمود.

در سال 1949 دکتراى خود را در مهندسى هیدرولیک از دانشگاه واشنگتن در سیاتل دریافت نمود. وى براى مدت کوتاهى براى یک شرکت آب و برق در کالیفرنیا کار کرد و در سال 1950 به عنوان استادیار و تکنسین مهندسى هیدرولیک به کرنل بازگشت. در سال 1951 به ایران بازگشت و براى مدت کوتاهى در اداره مهندسى هیئت اجرایى ایالات متحده (USOM) (USAID ـ کمک‏هاى آمریکا) استخدام شد و سپس رئیس اداره مهندسى بهداشت و تعاون رفاه عمومى در وزارت بهدارى گردید. تا سال 1955 پیشرفت کرد و به سمت معاون زیر بهدارى در امر بهداشت عمومى رسید. در سالهاى 1956، 1957 و 1958 عضو هیئت اعزامى ایران به اجلاسیه کمیته اقتصادى سنتو بود. وى در این اجلاسیه که در بخشى از آن رئیس هیئت اعزامى بود به صورت خاصى از لحاظ تیزهوشى و قدرت و مدیریت ناظران آمریکا را تحت تأثیر قرار داد.

اوج این مرحله از مشاغل وى در دولت اقبال بود. در سال 1958 به سمت وزیر کار منصوب گردید. وى با اتکاء بر حمایت شاه، بخصوص در زمینه رفاه اجتماعى، برنامه‏اى را به منظور افزایش استانداردهاى زندگى کارگران آغاز نمود. وى همچنین خواستار تشکیل محتاطانه سندیکاى کارگران گردید. نتایج آن خیلى درخشان نبود، اما وى توانست قانون کلى را به تصویب مجلس براند. وى وزارتخانه را بر مبناى ارتباط ادارى بیشتر تجدید سازمان نمود و در اطراف خود گروهى از همکاران توانا را جمع کرد. انتصاب وى به سمت وزیر کشاورزى در اکتبر 1959 نشانه یک ارتقاء قابل توجه بود. با این حال هنگامى که لایحه اصلاحات اراضى که توسط دولت اقبال ارائه شده بود، توسط مجلس رد شد، استعفا نمود.

سوابق آمریکایى وى تأثیر زیادى بر وى داشته است و او بدون تردید دوست ایالات متحده و حامى اصلاحات خواهد ماند. با این حال بعضى از بدگویان وى ادعا مى‏کنند که بیشتر ایده‏آل‏هاى وى (از بین ـ م) رفته‏اند و به دلیل جاه‏طلبى‏هاى مشهور خود، با نظام سازش کرده تا حدى که خود را از طریق روابط عمومى ثروتمند ساخته است. ما هیچ دلیلى مبنى بر صحت این موضوع در دست نداریم. وى با دختر آلمانى‏الاصل ازدواج کرده است. وى سه برادر دارد به نام کورس، هوشنگ و جهانگیر. نفر آخر وزیرمختار امور اقتصادى در سفارت ایران در واشنگتن مى‏باشد.

قسمت سیاسى: چارلز ان: راسیاس

28 آوریل 1965 ـ 8/2/44