22 تیر 1390
پذیرش قطعنامه 598 از سوی ایران
روز 26 تیر 1367 نامه‌ای از سوی آیت الله خامنه‌ای رئیس جمهور وقت ایران به «خاویر پرز دکوئه‌یار» دبیر کل وقت سازمان ملل متحد ارسال شد. در این نامه جمهوری اسلامی ایران رسماً قطعنامه 598 شورای امنیت راجع به جنگ تحمیلی راپذیرفت. در بخشی از این نامه آمده بود:
«... همان طور که به خوبی استحضار دارید، آتش جنگی که به وسیله رژیم عراق در 22 سپتامبر 1980 با تجاوز علیه تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران آغاز گردید، اینک ابعاد غیرقابل تصوری به خود گرفته است که کشورهای دیگر و حتی غیرنظامیان بی گناه رانیز درشعله‌های خود گرفته است.
قتل 298 نفر انسان بیگناه که با ساقط ساختن هواپیمای ایرباس جمهوری اسلامی ایران به وسیله یکی از کشتی‌های جنگی آمریکایی درخلیج فارس به وقوع پیوست، نمونه‌ای بارز در این خصوص است.
در چنین موقعیتی، تلاشهای جنابعالی برای اجرای قطعنامه 598 (1987) حائز اهمیت ویژه‌ای است. جمهوری اسلامی ایران پیوسته کمک و پشتیبانی خود رانسبت به شما در حصول به این هدف مبذول داشته است. در این زمینه ما مصمم گردیدیم که رسماً اعلام داریم جمهوری اسلامی ایران به خاطر اهمیت حفظ جان انسانها و برقراری عدالت و صلح و امنیت منطقه‌ای وبین‌المللی، قطعنامه (1987) 598 شورای امنیت را می‌پذیرد...»
در همین مورد، حجت‌الاسلام هاشمی رفسنجانی، رئیس وقت مجلس شورای اسلامی و سخنگوی شورای عالی دفاع گفت:
«حمله به هواپیمای مسافربری ایران و شهادت 290 نفر سرنشین بیگناه، به هیچ وجه ادعای اشتباه در مورد آن پذیرفته نیست و از نظر ما یک اخطار تلقی شد. همچنین قساوت فوق العاده صدام درداخل عراق که هزاران روستا و صدها هزارتن از مردم رابا بمباران شیمیایی قتل عام می‌کند، از دیگر دلایل آن است که نشان می‌دهد، به او اجازه داده‌اند هرجنایتی رامرتکب شود. مجموعه این شرایط و ادله دیگری که فعلاً ذکر نمی‌شود، ما را به این نتیجه می‌رساند که مصلحت انقلاب و ملت‌های ایران و عراق ومنطقه این است که قطعنامه مذکور پذیرفته شود ... ایران تا به حال خواستار آن بود که ابتدا کمیته تعیین متجاوز تعیین شود، ولی فعلاً باتوجه به شرایط جدیدی که پیش آمده، از آن شرط خود صرف نظر می‌کنیم... متأسفانه تبلیغات جهانی ما را جنگ‌افروز و جنگ طلب معرفی کرده و صدام وحزب بعث متجاوز که تمامی قوانین را نقض کرده، ولی چون یک شعار مشخص دارد، یعنی قطعنامه را پذیرفته و حاضر به قضاوت بین‌المللی است، به صورتی عوامفریبانه صلح‌طلب معرفی شده است. با این کار، یعنی قبول قطعنامه 598، ما نشان دادیم که در این زمینه انعطاف‌پذیر هستیم... ما قطعنامه را هرگز رد نکرده بودیم، بلکه شرطی روی آن گذاشتیم و این اواخر روشن شد که ممکن است حوادث تلخی در منطقه اتفاق افتد که نقطه عطف آن سقوط هواپیمای مسافری ایران توسط امریکا بود... آنها می‌خواستند ما را به دلیل نپذیرفتن قطعنامه تحریم تسلیحاتی کنند، منطقاً از آن پس (در صورتی که عراق از قبول قطعنامه خودداری کند) باید عراق را تحریم نمایند.»
منابع:
ـ روزنامه جمهوری اسلامی - 27 تیر 1367.
ـ روزنامه اطلاعات ـ 28 تیر 1367.
«... همان طور که به خوبی استحضار دارید، آتش جنگی که به وسیله رژیم عراق در 22 سپتامبر 1980 با تجاوز علیه تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران آغاز گردید، اینک ابعاد غیرقابل تصوری به خود گرفته است که کشورهای دیگر و حتی غیرنظامیان بی گناه رانیز درشعله‌های خود گرفته است.
قتل 298 نفر انسان بیگناه که با ساقط ساختن هواپیمای ایرباس جمهوری اسلامی ایران به وسیله یکی از کشتی‌های جنگی آمریکایی درخلیج فارس به وقوع پیوست، نمونه‌ای بارز در این خصوص است.
در چنین موقعیتی، تلاشهای جنابعالی برای اجرای قطعنامه 598 (1987) حائز اهمیت ویژه‌ای است. جمهوری اسلامی ایران پیوسته کمک و پشتیبانی خود رانسبت به شما در حصول به این هدف مبذول داشته است. در این زمینه ما مصمم گردیدیم که رسماً اعلام داریم جمهوری اسلامی ایران به خاطر اهمیت حفظ جان انسانها و برقراری عدالت و صلح و امنیت منطقه‌ای وبین‌المللی، قطعنامه (1987) 598 شورای امنیت را می‌پذیرد...»
در همین مورد، حجت‌الاسلام هاشمی رفسنجانی، رئیس وقت مجلس شورای اسلامی و سخنگوی شورای عالی دفاع گفت:
«حمله به هواپیمای مسافربری ایران و شهادت 290 نفر سرنشین بیگناه، به هیچ وجه ادعای اشتباه در مورد آن پذیرفته نیست و از نظر ما یک اخطار تلقی شد. همچنین قساوت فوق العاده صدام درداخل عراق که هزاران روستا و صدها هزارتن از مردم رابا بمباران شیمیایی قتل عام می‌کند، از دیگر دلایل آن است که نشان می‌دهد، به او اجازه داده‌اند هرجنایتی رامرتکب شود. مجموعه این شرایط و ادله دیگری که فعلاً ذکر نمی‌شود، ما را به این نتیجه می‌رساند که مصلحت انقلاب و ملت‌های ایران و عراق ومنطقه این است که قطعنامه مذکور پذیرفته شود ... ایران تا به حال خواستار آن بود که ابتدا کمیته تعیین متجاوز تعیین شود، ولی فعلاً باتوجه به شرایط جدیدی که پیش آمده، از آن شرط خود صرف نظر می‌کنیم... متأسفانه تبلیغات جهانی ما را جنگ‌افروز و جنگ طلب معرفی کرده و صدام وحزب بعث متجاوز که تمامی قوانین را نقض کرده، ولی چون یک شعار مشخص دارد، یعنی قطعنامه را پذیرفته و حاضر به قضاوت بین‌المللی است، به صورتی عوامفریبانه صلح‌طلب معرفی شده است. با این کار، یعنی قبول قطعنامه 598، ما نشان دادیم که در این زمینه انعطاف‌پذیر هستیم... ما قطعنامه را هرگز رد نکرده بودیم، بلکه شرطی روی آن گذاشتیم و این اواخر روشن شد که ممکن است حوادث تلخی در منطقه اتفاق افتد که نقطه عطف آن سقوط هواپیمای مسافری ایران توسط امریکا بود... آنها می‌خواستند ما را به دلیل نپذیرفتن قطعنامه تحریم تسلیحاتی کنند، منطقاً از آن پس (در صورتی که عراق از قبول قطعنامه خودداری کند) باید عراق را تحریم نمایند.»
منابع:
ـ روزنامه جمهوری اسلامی - 27 تیر 1367.
ـ روزنامه اطلاعات ـ 28 تیر 1367.