جهان پهلوان باشی و خودکشی کنی؟

به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس وبلاگ در وبلاگ رشیدی‌پور آمده است: غلامرضا تختی، بلاشک پهلوانی است که او را در قصه‌ها و افسانه‌ها نیافتیم؛ او در بین ما زیست و هم سن و سال‌های او هنوز در میان ما زندگی می‌کنند.

او همچون رستم دستان نیست که پهلوانی در دیار سیستان باشد و فردوسی بزرگ او را در شاهنامه‌اش به قهرمان افسانه‌ای تبدیل کرده باشد؛ بلکه او متعلق دوره معاصر است که مرامش را خیلی از مردم به چشم خود دیدند و هنوز که هنوز است برخی از آنها که زنده هستند سجایای اخلاقی او را که به چشم خود دیدند، برای نسل امروز تعریف می‌کنند.

اگرچه تختی در عرصه قهرمانی دارای رکوردی کم نظیر است و 7 مدال جهانی و المپیک را صید کرد؛ اگرچه از معدود ورزشکاران جهان است که در 4 المپیک حضور یافت و مسابقه داد؛ اگرچه از معدود کشتی گیرانی است که در 3 وزن مختلف روی سکوی جهان قرار گرفت؛ اگرچه از معدود کشتی گیرانی است که از کود زورخانه برخاست و بازوبند پهلوانی کشور را بر بازو بست، اما هیچکدام از اینها او را در قلوب مردم ننشاند؛ البته اینها لازم است، اما کافی نیست.

آنچه تختی را سلطان قلب‌ها کرد، مرام و منش و رفتارش بود؛ راز ماندگاری تختی زور بازوی او و مدال‌های رنگارنگ ملی، قاره‌ای، جهانی و المپیکی‌اش نبود، بلکه در متن مردم بودن، به مردم فخر نفروختن و تواضع در مقابل مردم بود. او خود می‌گوید در اوج قهرمانی روزی پشت فرمان ماشینم در حال رانندگی بودم، راننده دیگری برایم مزاحمت ایجاد کرد، از ماشین پیاده شدم که با او درگیر شوم، بعد از خودم خجالت کشیدم که نکند به بازوانم می‌نازم؛ با وجودی که مقصر نبودم از او عذر خواهی کردم و صحنه را ترک کردم.

تختی برخلاف اکثر ورزشکاران امروزی که پا روی شانه‌های مردم گذاشتند و به شهرت و ثروت رسیدند و بعد برای همین مردم طبق، طبق افاده فروختند، از ورزش به ثروت که نرسید هیچ، بلکه مختصر درآمدش که از راه خرید و فروش ماشین کسب می‌کرد یا جوایزی که بابت قهرمانی‌هایش می‌گرفت را خرج مردم می‌کرد.

او حتی شهرتش را نیز در حادثه زلزله 7 ریشتری بوئین زهرا، خرج مردم کرد؛ وقتی بابت یکی از قهرمانی‌هایش، قرار شد یک هکتار زمین در مازندران به او جایزه بدهند از پذیرش آن جایزه امتناع کرد؛ بعدها به دوستانش مثل صنعتکاران، گفت 10 خانوار در آن زمین زندگی می‌کردند که اگر آن جایزه را می‌پذیرفتم آن خانوارها باید سرگردان می‌شدند.

وقتی در روزنامه‌های آن زمان خبر خودکشی او را منتشر کردند هیچکس باور نکرد؛ براستی خودکشی مال آدم‌های سست اراده است؛ خودکشی مال آدم‌های زبون است که قدرت انسانی خود را نمی‌شناسند؛ جلال آل احمد یکی از آن آدم‌هایی بود که این خبر را باور نکرد و خبر را به چالش کشاند و نوشت جهان پهلوان باشی و خودکشی کنی؟ پشت خیلی‌ها را به خاک بچسبانی و خودکشی کنی؟