تدابیر ساواک به دنبال تصمیم امام خمینی برای هجرت از عراق

تاریخ سند: ۱۰ مهرماه ۱۳۵۷

سرّی

بولتن ویژه

درباره: قصد خروج روح‌الله خمینی از عراق

اطلاع رسیده حاکی است که به دنبال مضیقه‌هایی که از طرف دولت عراق اخیراً در مورد روح‌الله خمینی ایجاد گردیده، مشارالیه اعلام کرده که تصمیم دارد کشور مزبور را ترک نماید. درباره محل اقامت بعدی او گفته شده که وی قصد دارد فعلاً به کویت برود و از آنجا احتمالاً به سوریه یا ترکیه عزیمت خواهد نمود. آنچه که مسلّم است، دولت عراق با ایجاد محدودیت برای خمینی، عملاً در وضعیتی قرار گرفته که نمی‌تواند در آینده نسبت به وی روش مماشات در پیش بگیرد و لذا برای رهایی از بن‌بست کنونی، خروج خمینی را از این کشور استقبال می‌کند. خمینی هم که به جهت محدودیت‌های مذکور قادر به ادامه فعالیت و تحریکات علیه ایران نیست، ترجیح می‌دهد که از عراق خارج شود. بنابر این خارج شدن وی از کشورِ مورد بحث امری است که قریباً واقع می‌شود. اما نکته اساسی در این مورد آنست که این شخص بعد از خروج از عراق به کجا خواهد رفت. احتمالات و امکانات در این زمینه متعدد است و موارد قوی قابل پیش‌بینی به شرح زیر می‌باشد:

۱- با توجه به این که در یک سال اخیر تبلیغات زیادی به نفع وی در ایران صورت گرفته و برای او این اعتقاد حاصل شده که در داخل ایران طرفداران زیادی دارد، احتمال دارد که ناگهان تصمیم بگیرد همراه با اطرافیان خود به ایران بیاید. او در این مورد بر این باور تکیه دارد که وجود طرفداران زیاد او در ایران پشتوانه‌ای برای فعالیت آزادانه او در جهت تعقیب هدف‌هایش در داخل کشور خواهد بود.

۲- به کشور سوریه برود. حکومت علوی سوریه که در رأس آن حافظ اسد قرار دارد از جهت دشمنی با حکومت عراق و قرابت مذهبی و همچنین نشان دادن چهره رادیکالیستی، احتمالاً در پذیرش خمینی درنگ نخواهد کرد. اگرچه ممکن است در صورت اقامت خمینی در سوریه، امکانات وسیع گذشته برای فعالیت را که در عراق داشته فاقد باشد، معهذا در صورت سکونت در سوریه، با استفاده از عوامل متعددی که به لبنان تردد دارند و نیز با برخورداری از امکانات سازمان‌های فلسطینی، فعالیت‌های پیشین را ادامه خواهد داد.

۳- ترکیه را برای اقامت انتخاب کند. در این صورت هم اگرچه این شانس که مقامات دولتی ترکیه مساعدت‌هایی نسبت به او بنمایند وجود ندارد، معهذا شرایط سیاسی و اجتماعی ترکیه سهولت‌های فراوانی را برای فعالیت‌های ضد ایرانی در اختیار مشارالیه قرار می‌دهد. به علاوه امکان این که گروه‌های ناسیونالیست ایرانی که رویه و تحریکات خمینی را به زیان مصالح ملی می‌دانند او را ترور کنند، بیشتر از سوریه می‌باشد.

۴- با رفتن به کویت در این کشور بماند. احتمال در این مورد ضعیف است، زیرا نه از لحاظ مذهبی و نه از لحاظ سیاسی شرایط مستعدی برای خمینی با داشتن هدف‌های سیاسیِ معین وجود ندارد.

۵- عزیمت خمینی به کشورهای دیگر مسلمان از جمله پاکستان، یمن شمالی، عربستان، لیبی، الجزایر و مصر بسیار ضعیف است.

بر اساس احتمالات بالا، در صورت وقوع هر یک از شقوق مورد اشاره، مسائلی در رابطه با امنیت ملی ایران قابل پیش‌بینی است.

در صورتی که خمینی تصمیم به مسافرت و اقامت در ایران بگیرد، آزادی او حتی برای یک روز هم به مصلحت نیست. زیرا این فرصت را به گروه‌های مخالف و مخرّب می‌دهد که گرد او جمع شوند و تشجیع گردند و در عمل جنگ خانگی[=داخلی] به وجود آورند. بنابراین در صورت وقوع چنین امری یعنی ورود خمینی به ایران، موارد زیر می‌تواند دافع وقوع حوادث نامطلوب باشد:

۱- به مرزهای ورودی کشور اعم از هوایی و زمینی در تهران، خسروی، خرمشهر، آبادان و شیراز آماده‌باش داده شود که در صورت ورود خمینی به داخل کشور او را متوقف نموده و از تماس او با افراد غیرمسئول جداً جلوگیری نمایند.

۲- بلافاصله از مرز ورودی به وسیله هواپیما یا هلیکوپتر به یک پادگان نظامی مطمئن در تهران منتقل و تحت مراقبت شدید قرار گیرد.

۳- از سوی واحدهای نظامی و انتظامی در سراسر کشور به منظور جلوگیری از بروز حوادث نامطلوب و سرکوبی اقدامات اخلالگرانه، آماده‌باش برقرار و پیش‌بینی‌های لازم به عمل آید. در صورت بروز آشوب‌های پر دامنه در هر نقطه، حکومت نظامی برقرار شود و به اخلالگران و عناصر آشوب‌طلب فرصت بهره‌برداری داده نشود.

۴- آیات و مراجع مذهبی مقیم کشور که به استثنای چند نفر معدود از آنها، عموماً در باطن با خمینی مخالفند، نسبت به حساسیت موضوع توجیه شوند تا بر اثر ترس از ایادی وی و یا ملاحظات و محظورات دیگر دست به اقدامات حساب‌نشده‌ای نزنند.

۵- کلیه طرفداران و ایادی شناخته شده خمینی در نقاط مختلف کشور، بلافاصله دستگیر شوند تا مجال انجام تحریکات مضرّه و ایجاد اغتشاش پیدا نکنند.

چنان‌چه خمینی کشور دیگری را غیر از ایران برای اقامت انتخاب کند، اقدامات زیر ضروری احساس می‌گردد:

۱- اعلام آماده‌باش به واحدهای نظامی و انتظامی به منظور جلوگیری از وقوع حوادث اخلالگرانه در داخل کشور و ممانعت از توسعه چنین حوادثی.

۲- از هم اکنون تدارکات اطلاعاتی لازم فراهم آید تا با برقراری یک سیستم کنترل و کسب اطلاعات به موقع، بتوان از تصمیمات و ارتباطات بعدی وی اطلاع حاصل نمود.

۳- از طریق سیاسی، با وزارت امور خارجه کشورِ محل اقامت مشارالیه تماس حاصل و مناسبات کشور شاهنشاهی با کشور میزبان یادآور و نقطه‌نظرهای ضد ایرانی خمینی عنوان، و اضافه گردد که دادن هرگونه آزادی عمل به این شخص نتایجی خواهد داشت که در نهایت روابط حسنه دو کشور را مورد کدورت و خدشه قرار خواهد داد.

مراتب جهت استحضار خاطر خطیر شاهانه از عرض گذشت.

اسناد بیشتر درباره هجرت امام خمینی(ره) از نجف به پاریس را در اینجا بخوانید