14 آبان 1402
نامه یکی از گروگانهای سفارت آمریکا به مادرش
کارتر باید در درجه اول از اتباع آمریکایی محافظت کند، نه از شخص احمقی مثل شاه
مادر و خانواده عزیزم، سلام
ما هنوز در بندیم، اما با ما به خوبی رفتار میشود و به هیچوجه صدمهای متوجه ما نیست. من فکر میکنم روزنامههای امریکایی اخبار صحیحی منتشر نمیکنند. این مسئله در مورد روزنامههای سایر کشورها نیز صادق است. هم اکنون من گفتگویی با رهبران دانشجویانی که ما را به گروگان گرفتهاند داشتم و آنها از من خواستند که در صورت تمایل کاغذی را امضاء کنم و من این کار را کردم. در این نامه، ما از دولت امریکا خواستیم تا شاه را در قبال آزادی ما به ایران مسترد دارد. من این نامه را امضاء کردم و از این بابت خوشحالم. من امیدوارم در مورد احساسات شخصی خود بعداً توضیحات لازم را بدهم. تا زمانی که شاه را رها نکردهاند ما آزاد نخواهیم شد. هرچه کار گروگانگیری ما بیشتر ادامه یابد، احتمال وقوع یک واقعه ناگوار بیشتر خواهد بود. تنها چیزی که میتوانم بگویم اینست که وضع در اینجا روبراه است. فقط تنها یک بار به شدت ترسیدم و غیر از آن مورد، از نظر روحی در آرامش هستم. کار ما تنها نشستن در یک گوشه است. با دست و بالی بسته*، سراسر شبانه روز را به مطالعه روزنامه و مجله میگذرانیم و روزی سه بار به ما غذا میدهند. شاید کسی و یا چیزی باید که کارتر را متقاعد سازد که در درجه اول به محافظت از اتباع امریکایی بپردازد، نه حمایت از شخص احمقی چون شاه، در این صورت است که ما میتوانیم سالم و زنده به کشور خود بازگردیم. خب دیگر باید نامه را تمام کنم، فقط میخواستم بگویم که خیلی خیلی شما را دوست دارم و امیدوارم که همه چیز به خوبی و خوشی پایان یابد. امیدوارم بتوانم به زودی برایتان نامه بنویسم. اگر قبل از اینکه شما این نامه را دریافت کنید من آزاد شدم، در اولین فرصت با شما تماس تلفنی خواهم گرفت. خیلی دوستتان دارم. باور کنید مرا مجبور به نوشتن چیزی نکردند.
------------------------------------------------------------------------------------------------
* عبارت انگلیسی که در این نامه به کار رفته جمله ابهامآمیز «دست و بال بسته» است که نویسنده از آن مفهومی مجازی مراد میکند. در اینباره سخنگوی دانشجویان مستقر در سفارت امریکا گفت دست و پای گروگانها در محل اقامتشان بسته نیست.
منبع: روزنامه جمهوری اسلامی؛ 20 آبان 1358(به نقل از خبرگزاری پارس)