نخستین درجه سپهبدی برای تشویق قصاب لرستان

بهار سال ۱۳۰۷ احمد امیراحمدی، نخستین سپهبد ایران حاکم لرستان شد.

او در سایه نام سردار سپه و همچنین تلاش عامدانه رضاشاه برای کم‌رنگ کردن نام وی، در تاریخ سیاسی و نظامی ایران، آن گونه که باید شناخته‌شده نیست. نقش او در کودتای ۳ اسفند ۱۲۹۹ش و سرکوب قیام عشایر لرستان به اندازه‌ای است که شاید اگر نقش‌آفرینی‌های او در فرماندهی سپاهیان سردار سپه نبود، بعید نبود که سرنوشت سیاسی سردار سپه به گونه‌ای دیگر رقم بخورد. از این رو پس از کشتار لرستان و با سابقه کمک به کودتای ۱۲۹۹ در ۱۹ فروردین ۱۳۰۸ درجه سپهبدی گرفت و نخستین نظامی ایران شد که به این درجه دست می‌یابد.

اما پس از مدتی مورد سوء ظن و بی مهری رضاشاه قرار گرفت و کلیه مشاغل خود را از دست داد و تا شهریور ۱۳۲۰، تنها ریاست اداره اصلاح نژاد اسب را عهده‌دار بود. در شهریور ۱۳۲۰، رضاشاه پیش از ترک کشور، سپهبد امیراحمدی را به سمت فرماندار نظامی تهران منصوب کرد تا پادشاهی پسرش بدون حاشیه باشد.

امیراحمدی در سیزدهم آذر ۱۳۲۰ برای اولین بار در ترمیم کابینه فروغی، به عنوان وزیر کشور به مجلس معرفی شد. سال بعد، در بلوای نان که ناشی از قحطی تحمیلی متفقین به مردم بود، به عنوان فرماندار نظامی تهران وارد ساختمان شهربانی کل کشور شد و ظرف چند ساعت اعتراضات را سرکوب کرد. قوام‌السلطنه که از آغاز دولتش در هجدهم امرداد ۱۳۲۱ خود وزات جنگ را به عهده گرفته بود، در دوم دی امیراحمدی را به این سمت به مجلس معرفی کرد. او در دولت‌های مختلف تجربه وزارت جنگ و کشور را داشت که آخرین بار، در تیرماه ۱۳۲۷ توسط عبدالحسین هژیر، نخست‌وزیری که از مهم‌ترین انگلوفیل‌ها در میان سیاستمداران ایرانی به شمار می‌رفت به وزارت رسید. با جدا شدن حساب آمریکا از انگلیس در سیاست ایران که از اوائل دهه بیست به مرور شدت یافت، او به مشاغل تشریفاتی منتقل شد و از  ۱۳۲۸ تا ۱۳۴۴ که عمرش به پایان رسید، سناتور بود.

تصویر فوق متعلق به کتاب "رضانام تا رضاخان" در صفحه ی 370 اثر "هدایت الله بهبودی" و چاپ "موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی" است