روایت شهید صیاد شیرازی از آیت‌الله خادمی

آیت الله سید حسین خادمی از علمای مشهور اصفهان و مبارزان انقلابی در دوره پهلوی بوده است. ایشان سوابق درخشانی در سیر مبارزه با اقدامات مخالف شرع پهلوی داشته‌اند؛ از جمله به سیاست کشف حجاب در  دوره پهلوی اول اعتراض داشته و سپس در دوره پهلوی دوم به طور جدی وارد مبارزات انقلابی شد و به همین جهت از مدافعان اساسی مرجعیت امام خمینی (ره) در اصفهان بود. ایشان پس از انقلاب نیز به نمایندگی مجلس خبرگان قانون اساسی و خبرگان رهبری راه یافت و سرانجام در ۲۰ اسفند ۱۳۶۳ دار فانی را وداع گفت.

یک سال پس از درگذشت آیت‌الله خادمی، فرزند ایشان از برخی افرادی که با آن مرحوم در تعامل بودند خواست خاطرات و نکات خود از ایشان را مکتوب کنند. یکی از این افراد، مرحوم شهید صیاد شیرازی، فرمانده وقت نیروی زمینی ارتش  است. موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی متن نوشته‌ی شهید صیاد شیرازی را منتشر می‌کند.

«بسم الله الرحمن الرحیم

مواردی را که از عالِم عالیقدر حضرت آیت الله سیدحسین خادمی رحمت‌الله‌علیه به خاطر می‌آوردم، به اختصار می‌نویسم:

۱. افتخار آشنایی با ایشان را حدودا ۴ الی ۵ سال قبل به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی داشتم. البته ایشان در بحبوحه به ثمر رسیدن انقلاب با اینجانب آشنایی نزدیک‌تر پیدا کردند. در آن زمان در اصفهان با تعدادی از برادران مومن در بررسی ترجمه قرآن کریم به زبان انگلیسی اقدام می‌کردیم.

۲. به هنگام به ثمر رسیدن انقلاب خارج از انتظار اینجانب مرحوم آیت الله خادمی اینجانب را که در درجه سروانی بودم و در مرکز آموزشی توپخانه تدریس می‌کردم، به عنوان نماینده خود در مرکز آموزشی توپخانه معرفی کردند که بهترین برداشت از این اقدام ایشان همانا مرتبط کردن پادگان به روحانیت و تدریس در خدمات اعتقادی بود. البته نقش نزدیک و دائمی حضرت آیت الله طاهری  را در این امر بایستی یادآور شد.

۳. با این‌که حرکت کردن برای ایشان دشوار بود، معذلک بر حسب علاقه و اشتیاقی که به ارتش و نیروهای مسلح داشتند، موجب می‌گردید هر دعوتی را می‌پذیرفتند و در مراسم سربازی شرکت می‌کردند.

۴. هر بار که جهت سرکشی به پادگان اصفهان به این شهر مسافرت می‌کردم، خود و همراهان را ملزم می‌کردیم که حتما توفیق ملاقات با حضرات خادمی و طاهری را داشته باشیم. برای ما دیدار با علما ثمرات زیادی را در بردارد. موردی پیش نیامد که حضرت آیت‌الله خادمی تقاضای دیدار را رد کنند و هر بار که خدمت ایشان شرفیاب می‌شدیم، با من به شوخی یادآور جلسات بررسی ترجمه قرآن کریم در قبل از انقلاب می‌شدند. برایشان از جبهه‌ها صحبت می‌کردم و حضرت آیت الله خادمی با آهی که می‌کشیدند و نمایان‌گر عشق و علاقه ایشان به رزمندگان اسلام بود، ما را از بیانات و رهنمودهای خود بهره‌مند می‌ساختند.

۵. ما شاید بینش کافی را برای درک شخصیت این عالم اندیشمند را نداشتیم ولی از آنجایی که حضرت امام مدظلّه احترام خاصی به حضرت آیت الله خادمی قائل بودند، پی می‌بردیم که ایشان شخصیت کم‌نظیری در جهان تشیع می‌باشند. خداوند مرحوم حضرت آیت الله خادمی را با بزرگان بهشت محشور گرداند و بازماندگان محترم ایشان را طول عمر باعزت عنایت فرماید. به ویژه فرزند برومند ایشان جناب سید محمدعلی خادمی را که شخصا خدمت‌شان ارادت دارم، در خدمت‌گزاران اسلام قرار گرداند. ان شاءالله.

بیست و پنجم شهریور ۶۴

صیاد شیرازی»