در رثای مرحوم علی اکبر رنجبر کرمانی

مردی که قدر و منزلت او به بهانه ی تواضع او کمتر دیده شد.

تقدیم به کرمانی عزیز، مردی که قدر و منزلت او به بهانه ی تواضع او کمتر دیده شد.

من خیلی با او مانوس نبودم. اما برای من همان چندین توفیق دیدار و همکاری اندک در حد جلسات و دور همی ها کافی بود که همواره با احترام و ادب از او یاد کرده باشم.
من در کنار تمام نکاتی که دوستان در باب شخصیت زنده یاد کرمانی عزیز بر شمردند، می خواهم اشاره کنم:
۱. هر وقت با او همنشین یا همصحبت شدم چیز تازه ای آموختم.
۲. شنونده ی بسیار خوب و نظر دهنده خوب تر ی بود.
۳. هیچگاه در مواردی که تخصص یا آگاهی نداشت نظر نمی داد.
۴. همیشه کار را به هر چیز دیگری ترجیح می داد.
۵. تا زمانی در جمع حاضر بود که مباحث آن مفید باشد در غیر این صورت با احترام ترک جمع‌ می کرد.
۶. برای خود و دیگران احترام زیادی قایل بود.
۷. با همه ی توان و ذوقی که در سخنوری و ... داشت بیهوده گوی نبود.
۸. از رفتار این مرد بزرگ می توان الگویی ماندگار در کار پژوهش و تحقیق تنظیم و نصب العین قرار داد.
۹. در جایگاه خود در کشور کمتر بدیلی داشت و به همان اندازه متواضع بود.
۱۰. خلائ وجود او هیچگاه پر نخواهد شد.

من با بضاعت خود در شان او سخن گفتم امیدوارم با سَبُک گویی و سطحی نگری در حق او جفا نکرده باشم.

در پایان سخنی با همکاران موسسه به ویژه سرور همه حضرت حاج آقای خزایی عزیز دارم :
۱. ذخایر زنده موسسه را دریابید.
۲. آنچه در شان و قدر زنده یاد کرمانی عزیز ( معنوی و مادی) لازم است به نحو احسن ادا شود
 خداوند او را در زمره آیه ی شریفه : الذین تتوفیهم الملیئکة الطیبین و .... قرار دهد