روزی که فیضیه خونین و جرقه های نهضت زده شد

بیست و پنجم شوال سالروز شهادت امام جعفرصادق(ع) یادآور حمله رژیم پهلوی به مدرسه فیضیه و به شهادت رساندن گروهی از شاگردان مکتب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) است، روزی که فیضیه خونین و جرقه های نهضت زده شد.

به گزارش شفقنا از ایرنا، فاجعه مدرسه فیضیه به عنوان لکه ننگینی بردامان رژیم پهلوی حک شد و این جنایت بیش از پیش عقده و کینه شاه را به مرجعیت شیعه و حوزه های علمیه نشان داد.

بیست و پنجم شوال سالروز شهادت امام جعفرصادق (ع) که مطابق با دوم فروردین ماه سال 1342 شمسی بود، رژیم شاه به قصد تضعیف حوزه و روحانیت به آیین عزای امام ششم در مدرسه فیضیه که از سوی مرحوم حضرت آیت الله گلپایگانی ترتیب یافته بود، حمله و پس از مقاومت طلاب به روی آنها آتش گشود و عده زیادی از آنان را شهید یا مجروح کرد.

در این حمله وحشیانه، عده ای از طلاب را از بالای پشت بام مدرسه فیضیه به پایین انداختند و فجایع بسیاری به بار آوردند.

اگرچه 51 سال از این واقعه گذشته است اما هر سال در بیست و پنجم شوال از سوی دفتر مرحوم آیت الله گلپایگانی آیین عزاداری سالروز امام جعفر صادق (ع) با حضور طلاب و روحانیون، مردم انقلابی قم و زایران کریمه اهل بیت (س) در مدرسه فیضیه برگزار و در این آیین باشکوه یاد و خاطره شهدای حمله رژیم شاه به مدرسه فیضیه گرامی داشته می شود.

در همین حال ایرنا به منظور بازخوانی و ناگفته هایی از این واقعه، گفت وگویی با فرزند مرجع تقلید جهان مرحوم حضرت آیت الله گلپایگانی به عنوان شاهد عینی حمله مزدوران رژیم به مدرسه فیضیه و سوگواران امام صادق(ع) انجام داده است.

آیت الله ˈسید محمد باقر گلپایگانیˈ به خبرنگار ایرنا گفت: شاه بعد از فوت مرحوم آیت الله العظمی بروجردی و خلایی که در مرجعیت ایجاد شده بود قصد داشت سلطنت را تحکیم و برنامه های ذهنی خود را عملیاتی کند به همین منظور در چهاردهم مهرماه سال 41 انجمن های ایالتی و ولایتی را که در آن شرکت بانوان در انتخابات اعلام و قسم به کتاب قرآن مجید برداشته شده بود را به تصویب مجلس رساند.

وی ادامه داد: این مصوبه دو روز بعد از تصویب از طریق جراید منتشر شد که مورد اعتراض مراجع و علما قرار گرفت و آقایان جلسه ای تشکیل داده و تلگرام اعتراضی به شاه زدند و با پشتیبانی مردم به جلو حرکت کردند و پس از کش و قوس های دو ماهه شاه و دولت علم مجبور به عقب نشینی و این مصوبه ملغی اعلام شد.

وی گفت: بعد از پیروزی روحانیت در این نهضت ،شاه احساس عقده و سرشکستگی کرد و تصمیم گرفت این پیروزی را پاسخ دهد و به مانند پدرش در مسجد گوهرشاد مشهد روحانیت را سرکوب و منکوب کند با همین هدف به تیمسار پاکروان مسوولیت داد و تصمیم بر این گرفته شده که هر جا روحانیت مجلسی به مناسبتی بر پا کرد آن مجلس و روحانیت شرکت کننده در آن مورد هجمه عوامل رژیم پهلوی قرار گیرند.

فرزند آیت الله گلپایگانی گفت: عوامل شاه ابتدا به تظاهراتی که در اعتراض به مصوبه مجلس در محضر آیت الله العظمی سید احمد خونساری برگزار شد و شرکت کنندگان به سمت بیت آیت الله العظمی بهبهانی در حرکت بودند حمله کردند و آنان را مورد ضرب و شتم قرار دادند و سپس در مدرسه طالبیه تبریز به عنوان یک شهر مهم کشور و پس از آن مدرسه فیضیه قم.

وی بیان کرد: بیست و پنجم شوال در آن سال مصادف شده بود با دوم فروردین ماه و حضور پرشور مردم در قم برای زیارت بارگاه حضرت معصومه(س) و دیدار و تبریک به علما و مراجع که از قدیم این سنت برقرار بود و رژیم پهلوی نیز به وسیله 10 اتوبوس 400 نفر از کماندوها و رنجرهای آموزش دیده خود را که به فنون رزم و مبارزه آشنایی داشتند با لباس شخصی یکدست به عنوان دهقان وارد شهر قم کرد که با بهانه اعتراض دهقانان روستاها نسبت به مقابله روحانیت با طرح اصلاحات ارضی آنان را مورد حمله قرار دهد.

استاد حوزه گفت: این مزدوران رژیم یک ساعت زودتر وارد مجلس عزای امام صادق(ع) شده و در جلو مستقر شدند و از ابتدای مراسم که با منبر بعضی از خطبا در حال برگزاری بود با سر و صدا و فرستادن صلوات های بی موقع تلاش می کردند تا مجلس را متشنج کنند و با فرستادن صلوات برای روح رضا شاه و روشن کردن سیگار تلاش داشتند تا روحانیت را تحریک کنند.

وی گفت: از طرفی عده ای از مردم ولایتمدار قم و علاقه مندان مرجعیت به محضر آیت الله العظمی گلپایگانی رسیده و خواهش کردند که با توجه به تشنج فضای جلسه وارد نشوند ولی ایشان با بیان اینکه ما خودمان مردم را دعوت کرده ایم آنوقت حضور نیابیم؟ خواسته آنان را نپذیرفته و به سمت فیضیه برای شرکت در مجلس عزا حرکت کردند.

فرزند آیت الله گلپایگانی ادامه داد: بالاخره با ایجاد تشنج، جلسه را بر هم زدند و با حمله به روحانیت، زد و خورد شروع شد اما روحانیت و مردم آنان را از فیضیه بیرون کردند و حدود 10 دقیقه سکوت بر مدرسه حاکم شد اما نیروهای نظامی رژیم به پشتیبانی از اراذل و مزدوران وارد عمل شده و از طریق مسافرخانه های اطراف حرم مطهر حضرت معصومه (س) خود را به پشت بام فیضیه رسانده و فضای فیضیه و اطراف حرم را به منطقه نظامی تبدیل کردند.

وی گفت: آنان پس از به اصطلاح فتح فیضیه شروع به غارت حجره ها و ضرب و جرح طلاب مظلوم کردند و طلاب که وحشی گری آنان را به همراه تیراندازی دیدند به حجره های خود پناه بردند اما آنان با تهدید و عربده کشی طلاب را از حجره ها خارج و در تونلی مخصوص به شدت آنان را مورد ضرب و جرح قرار دادند.

وی گفت: مزدوران ساواک با وجود تلاش مردم مومن و ولایتمدار که از آیت الله العظمی گلپایگانی در یکی از حجره ها مراقبت می کردند سه مرتبه برای ضرب و شهادت آقا حمله کردند که به لطف الهی موفق نشدند به ایشان آسیبی وارد کنند.

فرزند آیت الله گلپایگانی ادامه داد: ارتشیان و ساواکی ها با وحشی گری هر چه تمام تر عبا، قبا و آنچه متعلق به طلاب بود و حتی قرآن و کتب درسی را از حجره ها جمع کرده و در وسط مدرسه فیضیه آتش زدند و طلاب را با شدیدترین ضربات و اهانت ها به خاک و خون کشیدند و حتی یک طلبه به نام ˈسید مهدی رودباریˈ را که در پشت دیواری خود را پنهان کرده بوده به پایین پرت کردند که دست ها و پاهای وی شکسته شد و این طلبه جوان بر اثر شدت ضربات وارده به شهادت رسید.

وی ادامه داد: بعد از این حمله وحشیانه آنان با ایجاد رعب و حشت در میان پزشکان و بیمارستانهای قم، آنان را از پذیرش مصدومان این حادثه منع کرده و به همه هشدار دادند در صورتیکه اقدام به مداوا یا معالجه طلاب و مردم کنند عقوبت سختی خواهند داشت، طلاب چاره ای ندیدند جز اینکه به مدرسه و منزل آیت الله گلپایگانی پناه ببرند و در این میان اخوی بنده مرحوم حاج آقا مهدی تلاش زیادی برای ترمیم آلام و حل مشکلات طلاب مصدوم کرد.

وی افزود:این حادثه اگر چه در ظاهر ضرب شصتی از سوی رژیم حاکم به روحانیت بود اما در پایان به ضرر شاه تمام شد و مردم مسافری که این وحشی گری آنان را دیده بودند در بازگشت، مشاهدات عینی خود را تعریف و ماهیت وحشتناک رژیم را افشا کردند و برخی از مردم که روحانیت را در ماجرای انجمن های ایالتی و ولایتی مقصر می دانستند پی به مظلومیت آنان بردند.

فرزند آیت الله گلپایانی ادامه داد: روحانیت نیز با استفاده مناسب از ارتباطات بین المللی خود این حادثه را به دنیا منعکس کرد و مراسم های بعدی از جمله چهلم این واقعه باعث ایجاد و افزایش شور حرارتی و انقلابی در مردم ایران شد و در واقع این فاجعه عظیم تاریخی نقطه آغاز و جرقه اصلی قیام 15 خرداد به عنوان مقدمه انقلاب اسلامی ایران و ادامه نهضت به رهبری مراجع معظم و حضرت امام(ره) تا پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی شد.

سید محمد باقر گلپایگانی بیان کرد: امروز جوانانی که بر سر سفره انقلاب اسلامی نشسته و از نعمت های آن بهره مند هستند باید قدرشناس باشند و بدانند انقلاب با چه مصائبی به دست آمده است.