سیاست انگلیس در خلیج فارس

اختلاف‌افکنی (!)

جزایر سه گانه ایرانی بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک در طول تاریخ همواره متعلق به ایران بوده و حاکمیت ایران بر آن ها همانند دیگر جزایر ایرانی ریشه در گذشته بسیار دور دارد. با روی کار آمدن قاجاریه، این حکومت در اعمال قدرت و حاکمیت بر کرانه ها و جزایر خلیج فارس از خود ضعف و سستی نشان داد و انگلیس که مترصد چنین فرصتی برای پررنگ تر کردن حضور خود در منطقه بود، برای تحکیم حضور خود در خلیج فارس جزایر سه گانه ایرانی را در سال 1903م، تصرف نموده و در اختیار امیرنشین های تحت الحمایه خود یعنی شارجه و راس الخیمه قرار داد. با خروج انگلستان در سال 1971 م، از منطقه خلیج فارس، جزایر سه گانه بوموسی، تنب بزرگ و کوچک بعد از مدت 68 سال به ایران باز گردانده شد. 

سند ذیل به دخالت های اختلاف افکنانه پیر استعمار در حاشیه جنوبی خلیج فارس اشاره دارد.

ترجمه از جریده البلاغ نمره 3307 مورخه 29 نوامبر 1933

اجتماع زبی (دوبی‌) در خلیج فارس

طهران 28 نوامبر ـ مخبر مخصوص البلاغ اطلاع می‌دهد:

برطبق اطلاعاتی که به مقامات رسمی ایران رسیده دولت انگلیس در نظر گرفته است که مجمعی از نمایندگان امرای عرب در خلیج‌فارس تشکیل دهد و مقصود از تشکیل مجمع مزبور این است که امرای مزبور با دعاوی دولت ایران نسبت به جزایری که بین دولتین ایران و انگلیس مورد اختلاف است معارضه نمایند.