جمشید آموزگار عامل تامین منافع آمریکا در ایران

جمشید آموزگار فرزند حبیب الله، در چهارم تیرماه سال 1302 خورشیدی در تهران متولد شد. در ایام جنگ دوم جهانی به آمریکا رفت و در رشته مهندسی هیدرولیک دکترا گرفت و در سال 1330 به ایران بازگشت‌. وی به عنوان رییس اداره مهندسی آژانس عمران بین‌المللی در «اصل 4 ترومن‌» در تهران مشغول به کار شد و پس از معاونت بهداشت تا سال 1334، از سال 1336 که فشار آمریکا برای واگذاری مسوولیت های کشور به تحصیل کردگان در آمریکا فزونی یافت‌، «آموزگار» به عنوان وزیر کار در دولت منوچهر اقبال منصوب شد. جعفر شریف امامی در خصوص عملکرد وی در این برهه چنین گفته است‌: «آموزگار در زمان عضویت در کابینه اقبال‌، مطالبی را که در هیات دولت مطرح می‌گردید، بلافاصله به سفارت آمریکا اطلاع می‌داد». در اسفند 1342 در کابینه منصور وزیر بهداری شد. در دولت هویدا به سمت وزارت دارایی رسید. پس از 9 سال در سال 1353 به عنوان وزیر کشور کابینه هویدا منصوب گردید. در سال 1354 به دست «کارلوس‌» به همراه وزرای نفت اوپک به گروگان در آمد. او به پاس فعالیت‌هایش در اوپک‌، بزرگترین نشان درباری ایران یعنی نشان درجه اول تاج را از شاه دریافت کرده بود. در سال 1355 دبیر کل حزب رستاخیز شد و بالاخره در مرداد 1356 آرزوهای دیرین وی برآورده و نخست وزیر ایران گردید. وی در دوران اوج‌گیری انقلاب اسلامی و شدت یافتن تظاهرات در شهرها و آتش‌سوزی سینما رکس آبادان‌، در چهارم شهریور 1357 استعفا نمود و در دی ماه همان سال به آمریکا متواری گردید و دفتر مشاوره انرژی در واشنگتن را تأسیس کرد. در سالهای پس از انقلاب او از سرمایه‌داران عمده آمریکا محسوب می‌شد و با بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول همکاری می کرد.بر اساس اسناد بدست آمده در لانه جاسوسی آمریکا در تهران جمشید آموزگار بیش از سه دهه به عنوان عامل موثر آمریکا در ایران فعالیت می کرد. سرانجام او پس از سالهای طولانی خدمت به منافع آمریکا در سن 93 سالگی در ایالت مریلند آمریکا در ششم مهر ماه 1395 درگذشت.