2500 شهید و مصدوم، قربانیان بمباران شیمیایی روستاها بعد از پذیرش قطعنامه

مسئول پدافند شیمیایی در دوران جنگ گفت: بعد از پذیرش قطعنامه 598، عراق همچنان به حملات خود ادامه می‌داد که نمونه‌ای از آن مربوط به 31 تیر ماه 1367 و بمباران شیمیایی روستاهای زرده، دیره و بابا یادگار استان کرمانشاه بود.
 
سردار محمدباقر نیکخواه مسئول پدافند شیمیایی در دوران جنگ و پژوهشگر دفاع مقدس در گفت‌وگو با خبرنگار حماسه و مقاومت فارس(باشگاه توانا)، اظهار داشت: بعد از پذیرش رسمی قطعنامه 598 در 27 تیرماه 1367 توسط ایران، عراق همچنان به حملات شیمیایی خود ادامه می‌داد که نمونه‌ای از آن مربوط به 31 تیر ماه 1367 و بمباران شیمیایی روستا بزرگ «زرده» از توابع بخش «ریجاب» شهر جوانرود استان کرمانشاه و روستاهای «دیره» و «بابا یادگار» از توابع شهرستان گیلانغرب استان کرمانشاه است.
وی ادامه داد: این بمباران شیمیایی مصادف با عید سعید قربان بود؛ در حالی که مردم روستای «زرده» و روستاهای اطراف در کنار چشمه روستا مشغول انجام مراسم و مناسک این عید بودند، با پرتاب 30 بمب شیمیایی حاوی گاز خردل، اعصاب و سیانور توسط 10 فروند هواپیمای عراق، 275 نفر از مردم همان لحظه شهادت رسیدند که عمدتاً زنان، کودکان و سالخوردگان بودند و بیش از 1500 نفر هم مصدوم شیمیایی شدند.
مسئول پدافند شیمیایی در دوران جنگ بیان داشت: همزمان با این بمباران روستاهای «دیره» و «بابا یادگار» هم مورد حملات شیمیایی هواپیماهای صدامیون قرار گرفت؛ با توجه به اینکه مردم این روستا پراکنده بودند، تعداد کمتری از مردم به شهادت رسیدند اما تعداد مصدومان شیمیایی 650 نفر از مردم این منطقه بود.
وی یادآور شد: بعد از این حادثه، ایران در اول مرداد ماه نامه‌های‌ معترضانه را به دبیر کل سازمان ملل فرستاد و در این نامه‌های شرح ما وقع و گزارشی از قربانیان و مصدومان شیمیایی را اطلاع‌رسانی کرد و اعلام کرد که این جنایت در استمرار جنایت‌های سال‌های گذشته صدام است.
نیکخواه افزود: ایران در این نامه‌ خواستار تنبیه متجاوز شد و حتی از سازمان ملل خواست تا کارشناسان خود را برای بازدید از این واقعه به مناطق شیمیایی شده، اعزام کند؛ اما بر خلاف انتظار ایران نه تنها سازمان ملل این جنایت رژیم بعث عراق را محکوم نکرد بلکه کارشناسان خود را هم برای بررسی این واقعه نفرستاد.
وی گفت: در ادامه این بمباران، جبهه‌های میمک، سومار، منطقه عملیاتی فتح‌المبین و محرم هم با دهها فروند هواپیما مورد حملات شیمیایی قرار گرفت و تعداد زیادی از رزمنده‌ها شهید و مصدوم شدند و تا پایان آنش بس این حملات ادامه داشت و از ابتدای سال 1367 تا اول شهریور ماه عراق بارها روزانه روستاهای مرزی استان‌های کردستان، ایلام، کرمانشاه، خوزستان و آذربایجان غربی بمباران کرد و بر طبق استراتژی و برنامه‌های خود، مردم غیر نظامی را مود هدف قرار داده بود.
مسئول پدافند شیمیایی در دوران جنگ خاطرنشان کرد: این حملات عراق با سلاح‌های کشتار جمعی بر خلاف کنوانسیون‌های چهار گانه ژنو در 1949، پروتکل‌‌های الحاقی 1977 ژنو و قراردادهای بین‌المللی بود و به عنوان جنایت جنگی محسوب می‌شد؛ اما متأسفانه به دلیل همسویی منافع سازمان‌های بین‌المللی و کشورهای تصمیم‌گیرنده از جمله آمریکا، انگلیس و فرانسه با رژیم بعث عراق، آنها خودشان مفاد این قراردادها و معاهدات را زیر پا گذاشتند.