از سی خرداد ۱۳۶۰ تا سی خرداد ۱۳۹۰ ، سه دهه خشونت

سی خرداد ۱۳۶۰درا می توان نقطه آغاز بالفعل شدن انحرافات سازمان دانست . پایه ای ترین خط اشتباه رهبری منفعت طلب و خائن که با شعار مبارزه مسلحانه و خصیصه خشونت گرایانه فرقه ای تا به امروز در تمام سر فصلهائی که سازمان پشت سر گذاشته خودش را نشان داده است که این نکته در نگاهی اجمالی به همه مواضع و عملکرد سازمان پس از سی خرداد ۱۳۶۰ به وضوح هویداست .

از ترور ها و بمب گذاری های کور دهه ۶۰ تا تشکیل ارتش به اصطلاح آزادیبخش و همکاری اطلاعاتی و لجستیکی و نظامی تمام عیار با صدام حسین دیکتاور عراق گرفته تا به بند کشیدن اعضای ناراضی و محدودیت مضاعف بر اعضاء در عراق ، از برافراشتن پرچم نظامی و پایین کشیدن پرچم پلیسی تا حملات بی هدف و سراسیمه به خاک ایران و بعد از آن هم اعزام تیم های عملیاتی و باز هم ترور و باز هم خشونت.

جالب است که با تمام این عملکرد خائنانه و این کارنامه سیاه باز هم سران فرقه با وقاحتی مثال زدنی شعار آزادی خواهی و دمکراسی طلبی سر می دهند . و باز هم اگر رد پای این خط خشونت را دنبال کنیم به حوادث هفده ژوئن ۲۰۰۳ در پاریس می رسیم و خودسوزی های تشکیلاتی که خود روی دیگری از این خشونت سازمان یافته در این فرقه را عیان کرد .

اکنون در سالگرد سی خرداد و در شرایطی که اعضاء اسیر و ناراضی سازمان موقعیت وخیمی را در اشرف سپری می کنند باز در یک شوی تبلیغاتی مسخره و یک خیمه شب بازی کهنه سازمان اقدام به برگزاری مراسم بزرگداشت سی خرداد و هفده ژوئن می کند . هدف که البته بسیار روشن است . تلاشی مذبوحانه برای بر پا نگهداشتن قلعه پوسیده اشرف است . سازمان مجاهدین با جمع آوری افراد از ملیتهای مختلف که با وعده های حقیر سیاهی لشکر نمایش های تکراری اش می شوند سعی بر این دارد که به زعم خود با قدرت نمایی البته پوشالی اینطور وانمود کند که هنوز پا بر جاست و هنوز هوادار دارد و در نتیجه زندان اشرف باید پا بر جا بماند ، چرا که باز به زعم سران خوش خیال سازمان چشم امید همه به آن دوخته شده است اما واقعیت روشن تر از آن است که نیاز به توضیح داشته باشد .

واقعیت این است که این سازمان رسواتر از آن است که بخواهد حتی با جمع کردن مشتی پارلمانتر ساده لو و علم کردن چند حمایت بی اساس در جمع کسانی که به هوای گردش و چند وعده غذای مجانی در مراسم آنها شرکت کرده اند برای خود آبرویی بخرد . واقعیت این است که این سازمان کاملا به یک فرقه مافیایی استحاله شده است و از آنجا که هیچگاه در راستای منافع مردم ایران حرکت نکرده است و در تمام این سالیان به دنبال منافع قدرت طلبانه خود بوده است هیچ جایگاه و پایگاهی در بین مردم ایران ندارد و بسیاری واقعیت های دیگر که همه بر این نکته تاکید دارند که دیگر این فرقه نمی تواند با دجالگری و فریب به حیات خفیف خائنانه اش ادامه دهد و در چشم انداز نزدیک بابر چیده شدن بساط اشرف و آزادی اعضای اسیر فرقه این جریان انحرافی که سرطانی در صحنه سیاسی ایران است بطور تاریخی محو خواهد شد.