دیوید کامرون و ستایش او از «هولوکاست ایرانی»

 «پوریم» افسانه است یا بهتر بگویم «اسطوره» است. یعنی واقعیت تاریخی نیست. پوریم جشن پیروزی یهودیان بر دشمنان در ایران است. داستان اینگونه است: استر زیبا، با نقشه پسرعموی سالخورده‌اش مردخای که در مقام پدر و راهنمای اوست، همخوابه آخشورش، پادشاه ایران می‌شود، دل او را می‌رباید و زن قدرتمند ایران می‌شود. هامان، وزیر پادشاه که «دشمن یهودیان» خوانده شده، با دسیسه استر به دار آویخته می‌شود و سپس یهودیان با حمایت استر و مردخای به کشتار گسترده و قساوت‌آمیز مخالفان دست می‌زنند و در پایان جشن می‌گیرند. این جشن «پوریم» نام دارد. «کتاب استر» در حوالی سده دوم پیش از میلاد ساخته شده. هیچ یک از پادشاهان هخامنشی ملکه‌ای یهودیه به‌نام استر یا نامی شبیه به آن نداشتند و تلاش‌هایی که برای انطباق «آخشورش» یا «اخاش ورش»، پادشاه ایرانی «کتاب استر» با خشایارشا یا اردشیر اول یا اردشیر دوم شده بی‌پایه بوده است. بسیاری از محققان افسانه استر را برگرفته از افسانه‌های کهن بین‌النهرین می‌دانند که با اسطوره اسرائیلی جنگ شائول بنیامینی، شاه بنی‌اسرائیل با اجاج، شاه عمالیق آمیخته شده. نام «استر» برگرفته از «ایشتر»، الهه سکس و باروری در بابل است و نام «مردخای» شبیه است به «مردوخ» خدای بابلی. در اساطیر بابلی نیز ایشتر عموزاده مردوخ است. در افسانه استر نام دیگر استر «هدسه»، به معنی گیاه «مورد» است و در اساطیر بابلی «هدسشتو» به معنی «عروس»، نام دیگر «ایشتر» است. روایت‌های دیگر نیز هست که اشاره نمی‌کنم. بحث درباره منشأ اساطیری افسانه استر را باید در مقاله‌ای تحقیقی خواند.  به‌رغم عدم انطباق افسانه استر با واقعیت تاریخی، این کتاب جایگاهی مهم در یهودیت یافت. یهودیتی که در دوران مسیحی تا امروز، به‌تدریج تکوین یافته است. میرچا الیاده می‌نویسد: «در قرون وسطی کتاب استر در میان یهودیان حداقل از 3 نظر اهمیت داشت: اول، استر نماد یهودی درباری بود که برای دفاع از ملت خود هر مخاطره‌ای را پذیرا می‌شد.

دوم، استر به‌عنوان یهودی مخفی، بیانگر حضور پنهان شخینا (نماد مؤنث خدا) در جهان و در زندگی یهودیان آواره بود. سوم، استر و عید پوریم بشدت مورد علاقه مارانوهای اسپانیا بود زیرا در او خود را می‌دیدند». مارانوها همان یهودیان مخفی اسپانیا هستند که از سده شانزدهم در اروپا و عثمانی و سایر نقاط جهان پخش شدند. بدین‌سان، «کتاب استر» را می‌توان «کتاب مقدس» یهودیان مخفی خواند.

کتاب استر افسانه است و پوریم جشنی اساطیری، هر چند «ورژن یهودی» آن قساوتی کم‌نظیر را علیه «دشمنان یهود» می‌پراکند. تا اینجا با آقای کامرون مشکل نداریم و ایشان که خود یهودی‌تبار است، حق دارد «پوریم» را به یهودیان تبریک گوید. ولی زمانی که آقای کامرون در سخنرانی  روز 12 مارس 2014، در کنست اسرائیل از پیروزی یهودیان بر دشمنان‌شان در «ایران باستان» تجلیل می‌کند، یعنی افسانه استر را واقعیت تاریخی می‌خواند و کشتار گسترده مخالفان یهود در ایران را آنگونه که در کتاب استر توصیف شده، تایید می‌کند. آیا آن رفتاری که در «کتاب استر» علیه «دشمنان یهود» بیان شده که قصاص قبل از جنایت نیز بود، چیزی جز «هولوکاست» است؟

«و یهودیان بر دشمنان خویش استیلا یافتند... ترس ایشان بر همه قوم‌ها مستولی شده بود و جمیع رؤسای ولایت‌ها و امیران و والیان و عاملان پادشاه، یهودیان را اعانت کردند زیرا که ترس مردخای بر ایشان مستولی شده بود... پس یهودیان جمیع دشمنان خود را به دم شمشیر زده، کشتند و هلاک کردند و با ایشان هر چه خواستند به عمل آوردند. و یهودیان در دارالسلطنه شوشن 500 نفر را به قتل رسانیده هلاک کردند... ده پسر هامان بن همداتای، دشمن یهود را کشتند... و [جسد] 10 پسر هامان را [در شوش] به دار آویختند... در روز چهاردهم ماه اذار نیز جمع شده 300 نفر را در شوشن کشتند... و سایر یهودیانی که در ولایت‌های پادشاه بودند... 77 هزار نفر از مبغضان خویش را کشته بودند... در روز چهاردهم ماه آرامی یافتند و آن را روز بزم و شادمانی نگاه داشتند...» (کتاب استر، باب نهم، 1-17)

وضع بدتر می‌شود زمانی که کامرون، بلافاصله پس از سخنان فوق، حمایت همه‌جانبه خویش را از دولت نتانیاهو و «راه» و روش‌هایی شبیه به آنچه در «کتاب استر» توصیف شده، اعلام می‌کند. کامرون سخنرانی خود را اینگونه به پایان برده است: «شما در این هفته پوریم را جشن می‌گیرید. شما خاطره زمانی را زنده می‌کنید که مردم یهودی در ایران باستان در معرض تهدید نابودی بودند و شما روزی سرشار از شادی را تجربه می‌کنید به یاد راهی [روشی] که مردم یهودی نجات یافتند و به آزادی رسیدند. همه ما در اینجا مشتاق روزی هستیم که مردم یهودی بتوانند در میهن خود آزاد و سالم باشند. می‌دانم که چالش پیش‌رو بزرگ است ولی بزرگ‌تر از آن دوستی‌ای است که من از بریتانیا با خود آورده‌ام... من در اینجا در کنار شما به آینده می‌نگرم. پیام امروز من به شما به‌طور ساده این است: در هر گامی که در این راه برمی‌دارید ما با شما هستیم».