قرارگاه باقرزاده

خانه‌ها و ویلاهای رجوی در بغداد

 رجوی در شهر بغداد نیز تعداد زیادی خانه و ویلا و تفریحگاه داشت، برخی از این خانه‌ها مخفی و خارج از مقرهای سازمان واقع شده و اعضای سازمان از وجود آنها بی‌اطلاع بودند و برخی نیز در مقرهای سازمان بودند که به‌عنوان محل اقامت شخصی و یا دفتر کار مورد استفاده‌ی مسعود رجوی قرار می‌گرفتند. تعدادی از خانه‌ها و ویلاهای شخصی رجوی در بغداد را می‌توان به ترتیب زیر نام برد:

 

1 - تفریحگاه «رامسر» در منطقه‌ی حبانیه: در کنار دریاچه‌ی حبانیه چند ویلای تفریحی مجلل بود که جزء محل‌های مخفی رجوی محسوب می‌شد و تعداد بسیار کمی از کادرها از وجود این ویلاها اطلاع داشتند. مریم و مسعود رجوی هر از چندگاهی برای تفریح و استراحت به آنجا می‌رفتند. آنها حتی تمام کادر حفاظت و دفتر خود را به همراه نمی‌بردند و با تعداد بسیار کمی که محرم اسرار بودند به این تفریحگاه می‌رفتند.

2 - مقر امن در منطقه‌ی مسبح بغداد: این ویلای دو طبقه که کاملاً مبله و در کنار 2 خانه‌ی امن مخابرات عراق قرار داشت، برای ملاقات‌های رجوی با مقامات این سازمان امنیتی استفاده می‌شد که توسط مخابرات عراق به وی اهدا شده بود. بعضاً رجوی قبل از رفتن به ملاقات با مقامات بالای عراقی، ابتدا در این ویلا توقف کوتاهی می‌کرد و سپس رابط مخابرات عراق او را از این محل به همراه اسکورت برای ملاقات می‌برد.

3 - مقر بابایی در منطقه‌ی ابونواس: این مجموعه‌ی آپارتمانی که در منطقه‌ی زیبایی مشرف بر رودخانه‌ی دجله قرار داشت نیز اهدایی مخابرات عراق بود که برای ملاقات‌های رجوی با مقامات مخابرات عراق و یا استقرار برای چند روز استفاده می‌شد.

4 - مقر انزلی در منطقه‌ی اعراس هندیه: این مجمع نیز اهدایی مخابرات عراق به مسعود رجوی بود که در همسایگی خانه‌های امن قرار داشت و برای ملاقات با مقامات امنیتی عراق از آن استفاده می‌شد.

5- مقر اندلس: در شهر بغداد در نزدیکی میدان آندلس دو خیابان بزرگ شامل چندین هتل و تعداد زیادی خانه‌های بزرگ و کوچک در تصرف سازمان بود که از جمله می‌توان به سعادتی، سیفی، جلال‌زاده، طباطبایی، بکایی، ضابطی، داداش‌زاده، تالار بهارستان، ملک مرزبان و اکبرزادگان و... اشاره نمود (به جز در منطقه‌ی آندلس، سازمان در نقاط دیگری هم پایگاه‌هایی داشت که از جمله می‌توان به پایگاه رضایی و سعید محسن اشاره نمود که دومی گاه و بیگاه مورد استفاده‌ی رجوی قرار می‌گرفت. اما در این مقاله هدف شرح مجموعه‌ی کاخ‌های رجوی است که با هزینه‌های هنگفت ساخته شده بود). مدتی پس از پایان جنگ کویت، در ابتدا و انتهای این دو خیابان دیوارهای بلند 4 متری کشیده شد و درب‌های آهنی بزرگی در پیرامون آن نصب گردید. تعدادی از خانه‌ها متعلق به شهروندان عراقی بود که به مرور به‌خاطر شرایط دشوار محل و محدودیت‌های حفاظتی و امنیتی که برایشان ایجاد می‌شد، به ناچار خانه‌شان را به سازمان فروختند و از آن محل رفتند و بدین ترتیب پس از چندین سال، این محل به شکل یک دژ محکم در وسط شهر بغداد در اختیار رجوی قرار گرفت (دقیقاً همین عمل را مریم رجوی در پاریس و در منطقه‌ی اورسوراواز انجام داده و در حال گسترش آن است و بعید نیست در آینده‌ی نزدیک یک دژ بزرگ و خطرناک در اروپا داشته باشند که الآن هم محلی برای قطع کردن ارتباط اعضای فرقه با جهان خارج شده است). از مجموعه خانه‌های موجود در این محل می‌توان به کاخ‌های زیر اشاره نمود:

الف- مقر سیفی: این ساختمان محل استقرار رجوی در بغداد در سال 65 بود (که در کنار «مقر سعادتی» اولین مقر رجوی در بغداد، قرار داشت و نشست‌های اولیه‌ی شورا و ملاقات‌های وی با مقامات عراقی در این ساختمان برگزار می‌شد که طبقه‌ی همکف و زیرزمین آن خاص ملاقات‌ها و مهمانی‌ها بود). خانه‌های اطراف سیفی از سکنه تخلیه شده بودند و خیابان از هر دو طرف بسته و هر رفت و آمد پیاده و سواره در این خیابان ممنوع شده بود و همواره نگهبان‌های مخابرات عراقی و حفاظت خود وی در این خیابان پست و گشت می‌دادند. زیرزمین سیفی جهت استفاده به عنوان سنگر تقویت شده بود.

ب- مقر بکایی: در خیابان دوم مقر آندلس، ساختمان زیبایی هم‌سان با یک کاخ زیبا بازسازی شده بود که مخصوص ملاقات‌های رجوی و برای پذیرایی‌‌ها بود و نشست‌های قدیم شورا نیز در این محل برگزار می‌شد.

(بعدها با تخریب چند ساختمان به‌نام سنجری، محل دیگری به‌نام «تالار بهارستان» جهت نشست‌های شورا ساخته شد که مسعود رجوی برای برگزاری نشست‌های خود از آن استفاده می‌کرد. در سال 1374 همین تالار برای نشست‌های موسوم به «حوض» استفاده شد که در آن تمام نیروهای خود را تهدید نمود که از این پس هیچ‌کس به خارج فرستاده نخواهد شد و هرکس خواهان جداشدن از سازمان باشد، بایستی دو سال را در زندان خروجی بماند تا اطلاعاتش پاک شود و بعد تحویل استخبارات عراق خواهد شد که در آنجا به جرم ورود غیرقانونی به عراق محاکمه و 8 سال در زندان ابوغریب زندانی و بعد به عنوان اسیرجنگی با رژیم ایران تبادل خواهد شد. وی در همین مقر بود که از مشت آهنین سخن گفت و اینکه از این پس با کمک استخبارات عراق به مخالفان خود با «مشت آهنین» پاسخ می‌دهد)

ج- ساختمان B: نهایتاً مقر اصلی رجوی در یک ساختمان 4 طبقه‌ی بزرگ و شیک به‌نام «ساختمان B» در کوچه‌ای در خیابان دوم قرار گرفت که دقیقاً آن‌را در پشت یک ساختمانی دیگر به‌نام «ساختمان A» انتخاب کرده بودند. ساختمان A (که 5 طبقه و حدود 100 اتاق را شامل می‌شد) در تمام طول سال جهت حفاظت از رجوی خالی نگه داشته می‌شد و تنها چند ماه از سال آن هم تعداد محدودی از مسئولین و نیروهای خارج کشور که به عراق می‌آمدند را در این ساختمان اسکان می‌دادند.

نکته‌ای درباره‌ی هتل نوفوتیل بغداد: روبروی مجموعه ساختمان‌های آندلس، که یک دژ عظیم به حساب می‌آمد، هتل نوفوتیل بغداد قرار داشت و به‌دلیل مشرف بودن به خیابانی که خانه‌ی مسعود در آنجا قرار داشت، نوعی نگرانی حفاظتی ایجاد کرده بود. به همین دلیل سازمان دو طبقه از این هتل گران‌قیمت را با صرف هزینه‌ای نجومی به‌صورت دائم اجاره کرده و آن‌را به‌صورت خالی نگهداری می‌کرد تا حفاظت رجوی کاملاً تأمین و تضمین گردد (این در حالی بود که رجوی فقط سه الی چهار ماه از سال را در بغداد می‌گذراند).

در زمان‌هایی که در بغداد و در یگان انتظامات بودم، حدود 100 نفر علاوه بر انبوه نیروهای عراقی به‌طور شبانه‌روزی کارشان حفاظت از مقرهای رجوی در بغداد بود.

خداوند اشرف از ظهور تا سقوط،سید حجت سید اسماعیلی انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی،ص 904