آجیل فروشی در تهران

خشکبار در قدیم الایام به شکل سنتی و محدود تولید میشد. با گذشت زمان و استفاده از فن آوری های مدرن به صورت انبوه تولید شد و در دسترس همگان قرار گرفت. رفته رفته صنعتی به نام خشکبار تأسیس شد. در حال حاضر ایران توانسته، سالهای متمادی صادر کننده و تولید کننده اول خشکبار جهان باشد. طبق تعاریف، خشکبار و آجیل با هم متفاوت هستند. آجیل مخلوطی از میوههای خشکبار و مغزها میباشد که مطابق سلیقه ی هر خانواده، ترکیبات گوناگونی را دارد. آجیل در فرهنگ باستانی ایران زمین، جایگاه با ارزشی را از آن خود کرده و در اکثر مراسمهای ایران قدیم حضور داشته است. آجیل به یکی از نمادهای فرهنگی و اصیل ایران تبدیل شده تا جایی که حتی بعضی از اعیاد با آجیل معنا پیدا می کند.

تاریخچه آجیل به زمان زرتشتیان باز میگردد. در آیین زرشتی آجیل در جشنهای مختلف مانند جشن سده، جشن مهرگان، جشن گواه گیران، جشن بلوغ و ... مورد استفاده قرار میگرفت. حضور آجیل در این مهمانیها و مراسم از الزامات به حساب میآمد که به آن فضا رنگ و لعاب تازه ای میبخشید. در حال حاضر آجیل در مراسم اعتقادی و مذهبی نیز جایگاه خاصی پیدا کرده است و در بسیاری از مراسم مذهبیمورد استفاده قرار میگیرد. 

 آجیل در دکانهایی بسیار با زرق و برق به فروش می رفت تا توجه رهگذران را به خود جلب کنند. در آن زمان مغازههای آجیل فروشی قفسه و کمد شیشه ای نداشتند و تمام آجیلها، مغزها و غیره در ظرفهایی در معرض دید قرار میگرفتند. در آن زمان بسیاری از میوههای خشک مانند قیسی، برگ هلو، برگ زرد آلو و بادام با پوست را به نخ کشیده و آویزان میکردند. در قدیم دو آجیل فروشی معتبر وجود داشت. یکی در ابتدای بازار بزرگ تهران که در میان بازاریان شناخته شده بود و دیگری در ابتدای بازار چهارسو قرار داشت که هر دو مغازه درآمد قابل توجهی داشتند.