10 فروردین 1396

آیت الله بروجردی: شاه به تحریک بهائیان اطراف خود، علیه مذهب اقدام می‌کند


آیت الله بروجردی: شاه به تحریک بهائیان اطراف خود، علیه مذهب اقدام می‌کند
موضوع: روحانیون

شماره: 2 ـ 3 ـ 933 تاریخ 24/2/39



پیرو گزارش قبلى عصر روز چهارشنبه گذشته شیخ بهاءالدین نورى1 و صبح جمعه آیت‏آلله بهبهانى از قم بتهران مراجعت نموده‏اند. بنا باظهار آیت‏آلله بهبهانى ضمن این مسافرت یکبار آیت‏آلله بهبهانى بملاقات آیت‏آلله بروجردى رفته و یکبار هم بروجردى ببازدید بهبهانى آمده و ضمن این ملاقاتها نامبردگان مدتى راجع بامور مذهبى و جریانات روز مذاکره کرده‏اند.

آیت‏آلله بهبهانى میگفت آیت‏آلله بروجردى بى‏اندازه از اعلیحضرت گله داشتند و میگفتند معظم‏له بتحریک عده‏اى از اطرافیان خود که بهائى هستند علیه مذهب اقدام میکنند و هر چه در اینمورد بشاهنشاه پیغام داده و یا نوشته نه تنها ترتیب اثرى داده نشده بلکه اثر معکوس کرده و حتى فکر میکند که جنبه عناد و لجبازى داشته و مثل این است که تعمد دارند علیه مذهب تظاهراتى شود و اقداماتى انجام بگیرد که نتیجه آن بخصوص بنفع طبقه فرقه ضآلله مذهب بهائى‏ها باشد و بعد در جریان صحبت خود اشاره بچند مطلب کرده‏اند یکى سؤالى که سلیمان انوشیروانى مدیر روزنامه سحر در آخرین مصاحبه مطبوعاتى شاهنشاه در مورد لایحه اصلاحات ارضى از اعلیحضرت نموده‏اند و در آن سئوال غیر مستقیم بروحانیون بنام مرتجعین حمله شد و آیت‏آلله بروجردى اظهار نموده یقین دارد این سئوال و جوابى که اعلیحضرت بآن داده‏اند قبلاً تهیه و موردموافقت قرار گرفته که بدینوسیله بروحانیت حمله بشود و نیز در مورد اینکه چند نفر را وادار نموده‏اند که در رادیو مرتب بصورت مسخره جملاتى شبیه به نطق واعظ فلسفى ادا کرده و مذهب را مسخره کنند مطالبى اظهار و همچنین اشاره به دانشگاه ملى که در شرف تشکیل است کرده و گفته‏اند این دانشگاه را نیز با پول بهائى‏ها و ثابت پاسال آقاى علاء وزیر دربار تهیه نموده و تشکیل میدهند و میخواهند مرکزى علیه اسلام و بنفع ترویج بهائیگرى تشکیل بدهند و در صحبت خود مکرر از آقاى حسین علاء وزیر دربار شاهنشاهى بهمین عبارت نامبرده و ایشانرا مظهر و تائید کننده بهائى‏ها خوانده و گفته‏اند قسمت اعظم اقدامات یا گفتارهائى که وسیله اعلیحضرت و دربار علیه مذهب میشود از ناحیه این شخص و تحریکات وى نزد شاهنشاه است و آیت‏آلله بهبهانى هم در تائید اظهارات آیت‏آلله بروجردى مطالبى بهمین نحو بیان داشته و آیت‏آلله بروجردى علاوه کرده منتظر بازگشت اعلیحضرت است تا یکبار دیگر بوسیله نامه یا وسیله دیگرى که اسم حاج آقا رضا رفیع2 قائم مقام را نیز برده‏اند باعلیحضرت پیغام بدهد و این موارد را یادآور و تذکر خواهد داد و اگر اثرى نکند مجبور است اقدامات شدیدترى که همراه با تظاهر باشد انجام دهد و بعلماى ولایات هم دستخطى خواهد نوشت و اقدامات شدیدى میکند. بآیت‏آلله بهبهانى تذکر داده شما هم در این مورد هر اقدامى که ممکن باشد بکنید و آیت‏آلله بهبهانى گفته دیگر بهیچوجه با دربار تماس نمیگیرد و میداند کوچکترین اثرى ندارد و شاه را آنقدر محصور کرده‏اند که اگر خود او هم دو ساعت ملاقات کند و شاهنشاه را متوجه کند بمحض آنکه خارج شود ده نفر اشخاص مختلف را با شاه ملاقات میدهند و ذهن اعلیحضرت را برمیگردانند و شاهنشاه در اینمورد تقصیرى ندارد و اطرافیان نمیگذارند کسانى جز آنها که خودشان میدانند روى نظریات خود با شاه صحبت کنند و نتیجه گرفته میشود که تهران هم منتظر باشد تا نتیجه اقدامات آقاى بروجردى روشن گردد و هر چه ایشان نظر اتخاذ کردند روحانیون تهران هم در اجراى نظر ایشان اقدام کنند.

1 ـ اداره سوم با سابقه اطلاعیه اعلیحضرت همایونى

2 ـ درباره گله روحانیون از مسخره وعّاظ در رادیو

اطلاعیه اداره کل انتشارات و رادیو

27/2/39805/ ج 30

تهیه و تقدیم شد 26/2/39





1 ـ آیه‏اللّه‏ شیخ بهاءالدین نورى فرزند آیه‏اللّه‏ شیخ عبدالنبى نورى بود. و در مسجد پدرش معروف به مسجد حاج عبدالنبى نورى واقع در خیابان سیروس اقامه جماعت مى‏کرد. او داماد آیه‏اللّه‏ سید محمد بهبهانى بود. از نظر اطلاعات علمى و حفظ برخى اخبار و روایات بالنسبه مورد توجه بود و از دوستان نزدیک میرزا عبداللّه‏ چهلستونى به شمار مى‏رفت. وى پیش از پیروزى انقلاب اسلامى درگذشت و در قم دفن شد. همان منبع ص 119

2ـ حاج آقا رضا رفیع، معروف به قائم مقام‏الملک در سال 1267 به دنیا آمد. تحصیلات علوم دینى را تا حدّ اجتهاد فرا گرفت و سپس به سیاست روى آورد، در چند دوره مجلس شوراى ملى و دو دوره مجلس سنا نماینده بود. وى از همفکران و یاران رضا خان به شمار مى‏رفت و به دستور او در سال 1305 تغییر لباس داد. وى همچنین تا قبل از انقلاب اکتبر، با سفارت روسیه در تهران ارتباط داشت. رضا خان در آخرین ماههاى سلطنتش به او بدگمان شد و به دنبال آن در سال 1329 مصونیت پارلمانى از او سلب گردید و در اردیبهشت همان سال دستگیر و زندانى و سپس تبعید شد. وى پس از فرار و خلع رضا خان از سلطنت، در مهر ماه 1320 آزاد گردید. او در سال 1342 در سن 75 سالگى درگذشت . همان منبع ص 184