ویژگی های برجسته شهید باهنر

 آنچه پیش روی دارید نوشتاری است که آیت الله هاشمی رفسنجانی به صورت مجمل و فشرده درباره شخصیت یار دیرین خود شهید حجت الاسلام والمسلمین محمد جواد باهنر به رشته تحریر درآورده است. این نوشتار توسط دفتر تدوین و نشر آثار شهید باهنر در مقدمه کتاب “انسان و خودسازی” درج و منتشر شده است.

بسم الله الرحمن الرحیم
اقدام بجای جمع و نشر آثار شهید دانشمند دکتر محمدجواد باهنر موجب خرسندی است و می تواند برای جامعه و انقلاب و اسلام گام مفید و موثری باشد.
شاید هیچ کس به اندازه من از این اقدام خوشحال نباشد; چون این گونه که من این نخست وزیر شهید را می شناسم کمتر کسی و شاید هیچ کس او را نمی شناسد. و به همین دلیل من خود را در سوگ ایشان با عمقی که در وجود خودم احساس می کنم غریب یا تنها می بینم.
من حدود سی سال جزو نزدیک ترین دوستان و همراهان و همرزمان و همدلان و همکاران دکتر بودم و در صحنه های گوناگون و شاید همه میدانهای زندگی با ایشان شریک و مانوس بودم و فکر می کنم ما هیچ چیز را از یکدیگر مخفی نمی داشتیم و به همین جهت به خود حق می دهم که بگویم در شناخت و در تاسف و سوگ ایشان تنهایم یا غریب.
آشنایی و همکاری ما از همان روزهای اول ورود ایشان به قم در سالهای اول دهه 30 ـ40 بود و از کلاس درس شروع شد و تا آخرین ساعات زندگی ایشان روز هشت شهریور سال 60 در پست نخست وزیری جمهوری اسلامی به طور روزافزون ادامه و تکامل یافت و لحظه ای دچار فترت و سستی نشد. و خدا می داند که علاقه و ارادت من در تمام این مدت روند تکاملی داشت زیرا در هر صحنه و پیش آمد جدید صفحه تازه ای از کتاب وجود بزرگش بر من کشف می شد که همراه با جاذبه تازه ای بود.
نخست وزیر شهیدمان بحق جامع صفات و ویژگیهای یک انسان مسلمان آگاه و متعهد بود. ایمان اخلاص نجابت اصالت دانش پژوهش قلم قدم ادب هنر جهاد ایثار عبادت شهامت و رشادت پشتکار استقامت رازداری توداری محبت صمیمیت صفا وفا نشاط امید ولایت و عرفان و خیلی چیزهای دیگر از اصول اخلاق و آداب و علوم دینی و هنر و عمل انسانی و اسلامی در وجودش موج می زد.
من شخصا در کلاسهای درس در مباحثه ها در اداره نشریات مکتب تشیع در زندگی مشترک در حجرات درس مدارس دینی قم در مبارزات بیست ساله روحانیت در اداره مدرسه رفاه در نوشتن کتابها و جزوه های درسی و اجتماعی و اسلامی در اداره کردن جلسات هفتگی و سخنرانیهای دوران مبارزه در زندان در نوشتن اعلامیه ها و شبنامه ها و نشریات مخفی “بعثت” و “انتقام” در مشکلات خانوادگی در زندگی شخصی و در تهیه وسایل زندگی در راهپیماییهای دوران اوج مبارزه در مسافرتهای مکرر سیاسی ـ اجتماعی و خصوصی در احیای هیاتهای موتلفه در اداره روحانیت مبارز در اداره اعتصابها در تاسیس حزب جمهوری اسلامی و در نوشتن مواضع حزب در شورای انقلاب در مجلس شورای اسلامی و خلاصه در همه درگیریها و خدمات و اقدامات با ایشان کار کرده ام و خدا را گواه می گیرم که در تمام این صحنه ها یا اصلا نقطه ضعفی از ایشان ندیدم و یا حداقل چیزی که قابل توجه باشد به خاطر ندارم.
به خاطر حجب و حیا و عمق و عشق به کار و خدمت و احتراز از ریا و تظاهر و خودنمایی و کم حرفی و پرکاری امروز بسیاری از صفات و خصلتها و نقاط قوت دانشمند شهیدمان بر خلق روشن نیست.
این اقدام باید نقطه آغاز بی انقطاع برای بهتر شناساندن این چهره ارج دار باشد و می دانم که این خدمت برای رشد جامعه و انقلاب گام ارزنده ای است. نوشته ها سخنرانیها مصاحبه ها مذاکرات جلسات رسمی و غیررسمی که ثبت شده خدماتشان در حوزه ها در مبارزات در شورای انقلاب در آموزش و پرورش در مدرسه رفاه در موسسه نشر فرهنگ اسلامی در مجلس در نخست وزیری و هرجای دیگر همراه با تحلیل و توضیحهای لازم باید موضوع یک سلسله نشریات شود که در آینده خزانه ای و مرجعی برای پویندگان راه حق باشد.
باتوجه به اشارات بالا خواننده محترم به من حق می دهد که در این ماتم بزرگ تا این حد اظهار تاسف و تاثر کنم و از این جنایت عظیم و کم سابقه منافقان خشمگین باشم. شما اگر خودتان را جای من بگذارید می توانید بفهمید که بر من چه گذشته است.
 آن لحظه ای که صدای انفجار نخست وزیری را در دفتر کارم در مجلس شورای اسلامی شنیدم و معلوم شد که دکتر باهنر و شهید بزرگوارمان رجایی و... در اطاق بوده اند و از پنجره اطاقم شیون و آتش و دود را می دیدم و حدس می زدم که این عزیزان آنجا می سوزند بندبندم می سوخت و می گداخت و کاری جز دعا و تحسر از من ساخته نبود. و بدتر از آن لحظه ای بود که در سالن مجلس تابوت دو جنازه نخست وزیر و رئیس جمهورمان را باز کردند و جسدهای سوخته آنها را دیدم و باهنر را فقط با دندان طلای جلو دهان ـ که گویا برای نیشخندی تلخ بر سرنوشت شوم ضدانقلاب و اربابان جلادشان در آخرین لحظات زندگی اش باز شده بود ـ شناختم و به خاطرم آمد که رجایی و باهنر نیز در همان لحظه مثل من و سایر همراهان خاطره بسیار دردناک انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی و سوختن هفتاد و دو تن از یاران امام و مخصوصا شهید مظلوم را که در کانون آتش و انفجار قرار داشته مجسم کرده اند. آخر دو ماه بیشتر از فاجعه نگذشته بود.
اکنون وقتی که به خاطر می آورم آن لحظات تلخ ولی پرشکوه را که گویی همه جهان را در یک پتک جمع کرده و بر سر من کوفته اند و باز هم زنده مانده ام از سخت جانی خودم تعجب می کنم و از بزرگواری و گذشت این امت و این امام در مقابل آن جنایتکاران که کیفر جنایتشان را جز با جهنم نمی شود داد هم.
در خاتمه مناسب می دانم مراتب تشکر خود را از خانواده بسیار محترم و معظمشان که با وقار و صبر و متانت لازم ارج و اعتبار این مایه افتخار انقلاب و یار امام را حفظ کردند ابزار دارم و برای آنها صبر و اجر و سعادت از خداوند بخواهم.
دوست مهجور دکتر باهنر
اکبر هاشمی رفسنجانی