13 مهر 1404
هجرت امام خمینی از نجف به پاریس
پاسخی به صدام حسین درباره امام خمینی
به دنبال اوج‌گیری انقلاب اسلامی، رژیم پهلوی از رژیم بعث عراق درخواست کرد تا امام خمینی را در نجف تحت فشار قرار دهد تا ایشان دست از مبارزات سیاسی خود بردارند. رژیم بعث عراق نیز، که مطابق قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر(همان قراردادی که صدام حسین در شهریورماه ۱۳۵۹ آن را در جلوی دوربین‌های تلویزیونی پاره کرد!)، تعهداتی را با رژیم شاه امضاء کرده بود، منزل ایشان در نجف را تحت محاصره مأموران امنیتی خود قرار داد و از هرگونه ارتباط ایشان با مریدان و طرفدارانشان جلوگیری کرد. امام خمینی که اوضاع را این‌گونه دیدند، از مقامات دولت عراق درخواست کردند تا به ایشان اجازه بدهند از عراق خارج شده و برای ادامه فعالیت‌های سیاسی خود به کشور دیگری سفر کنند. رژیم بعث عراق نیز تقاضای ایشان را پذیرفت و بالاخره امام خمینی در ۱۳ مهرماه ۱۳۵۷ خاک عراق را به مقصد فرانسه ترک کردند. به دنبال این جریان، رژیم عراق زیر فشار افکار عمومی انقلابیون ایران و دیگر آزادی‌خواهان جهان قرار گرفت. صدام حسین، معاون وقت رئیس‌جمهور عراق، در مصاحبه‌ای با خبرنگاران فرانسوی، ضمن اظهاراتی سخیف درباره امام خمینی، علت این اقدام دولت عراق را عدم مداخله در امور داخلی ایران توصیف کرد. او اضافه کرد:«اگر ایران در امور داخلی ما دخالت نکند، ولی ما عراق را پایگاهی برای فعالیت‌های ضد سیاست ایرانی خمینی قرار دهیم، از یک سیاست منحرف پیروی کرده‌ایم. ما سیاست خود را به روشنی برای خمینی توضیح دادیم و به او گفتیم که برنامه ما اینست: یا اینکه به سیاست ما احترام می‌گذارید و یا در خصوص اقامت در این کشور تجدید نظر می‌کنید. اما او در پاسخ گفت که من سیاست خود را دنبال می‌کنم و اگر شما بخواهید با برنامه‌های خود مرا در تنگنا قرار دهید، من ناچار از ترک عراق می‌شوم. ما هم گفتیم انتخاب با خود تو است».
بعد از انتشار خلاصه‌ای از این مصاحبه در مطبوعات ایران، یکی از روحانیون به نام «شیخ عباس کبیری واعظ» پاسخ‌های جالب و قابل تأملی به اظهارات صدام حسین داد و روزنامه کیهان نیز این پاسخ‌ها را به چاپ رساند:
«روز چهارشنبه ۲۶ مهر در روزنامه خواندم که آقای صدام حسین، معاون شورای فرماندهی انقلاب عراق، با روزنامه‌نگاران فرانسوی گفت و شنودی داشتند. پس از مطالعه دریافتم به علت حملات پی در پی از سراسر جهان، جناب ایشان دچار وحشت و اضطراب شده‌اند. سعی کردم برابر آنچه گفته‌اند، پاسخ بدهم:
۱- گفته‌اند پس از قرارداد ۱۹۷۵ [الجزایر] روابط کشورش با ایران خوب است.
جواب: می‌دانید چنین روابط قابل دوام نیست و چون آسمان فصل زمستان، در حال تغییر است. امید است این روابط مستدام باشد.
۲- عراق در امور کشورهای دیگر مداخله نمی‌کند.
جواب: ممکن است، ولی شاید دیگران هم هم‌فکر شما باشند و یا اینکه شما را به حساب نیاورند.
۳- ایشان[=امام خمینی] می‌خواستند سیاست خودشان را دنبال کنند.
جواب: حضرت آیت‌الله العظمی خمینی مصلحت اسلام و مسلمین را دنبال می‌کنند، و در غیر این صورت می‌توانستند مثل شما روابط «خوب» داشته باشند.
۴- ایران یک آیت‌الله خمینی برای ما فرستاد، ما می‌توانستیم صدها مثل ایشان به ایران بفرستیم.
جواب: اگر در عراق حتی یک نفر مثل ایشان بود، شما چنین نبودید.
۵- ما به مردان مذهبی احترام می‌گذاریم.
جواب: شما هم مثل همه سیاستمدارانِ هم رنگ خودتان، بیشتر حرف می‌زنید؛ چه کسی بود که نجف را متلاشی کرد و مردان مذهبی را دربدر نمود. حتماً فراموش کردید.
۶- به آنها اجازه نمی‌دهیم جای سیاستمداران را بگیرند.
جواب: چه اجازه بدهید، چه ندهید، آنچه مصلحت است می‌کنند و اعمالی که در شأن شخصیت دینی آنها نیست، نمی‌کنند. امام علی فرمود من بهتر از معاویه آنچه می‌کند می‌توانم، ولی موافق مقام انسانی من نیست.
۷- همان‌طور به سیاستمداران نیز اجازه نمی‌دهیم در امور مذهبی دخالت کنند.
جواب: این عمل شما صحیح است، چون دخالت سیاستمداران، اگر بی‌مذهب باشند، مثل دخالت گانگستری بی‌رحم در عمل جراحی مغز است.»
تصویر متن کامل مصاحبه صدام حسین(به نقل از خبرگزاری پارس) در زیر آمده است.