فراز و فرود اولین رئیس جمهوری

در روزهایی پایانی خردادماه سال 1360 ، ابوالحسن بنی صدر اولین رئیس جمهور  کشور پس از کمتر از یکسال و نیم از آغاز دوران ریاست جمهوری خود، دست خیانتش رو شد و کنار گذاشته شد و مجلس شورای اسلامی به عدم کفایت وی رای مثبت داد.

پس از استعفای دولت موقت مهدی بازرگان، بنی صدر با حمایت جامعه روحانیت مبارز برای انتخابات ریاست جمهوری کاندید و در پنجم بهمن ماه ۱۳۵۸ با به دست آوردن یازده میلیون رای در رقابت با حسن حبیبی، احمد مدنی، صادق طباطبایی، داریوش فروهر، صادق قطب‌زاده، کاظم سامی، محمد مکری، حسن غفوری‌فرد و حسن آیت به عنوان اولین رئیس جمهور تاریخ ایران انتخاب شد.

مجلس شورای اسلامی که اکثریت آن را اعضای حزب جمهوری اسلامی تشکیل می‌داد، کاندیداهای بنی صدر برای احراز پست نخست وزیری را نپذیرفت. این کشمکش حدود یک ماه ادامه یافت و حتی نخست وزیری مصطفی میرسلیم از اعضای حزب جمهوری نیز مورد موافقت مجلس قرار نگرفت.

حزب جمهوری، محمدعلی رجایی را معرفی و بر آن پافشاری کرد و بنی‌صدر سرانجام برخلاف میل باطنی، رجایی را در مرداد ۱۳۵۹ به سمت نخست وزیری دولت خود انتخاب کرد و مدت کوتاهی پس از عدم قبول بنی صدر در پذیرفتن نامزدهای منتخب رجایی برای کابینه دولت، روابط این دو به تیرگی و ناسازگاری گرایید.

بنی صدر پس از احراز پست ریاست جمهوری در نخستین سخنانش گفت : " دولت من بهترین دولت خواهد بود و من با مثل دیگران عمل نمی کنم." او اهدافی چون دوباره سازی مراکز قدرت، از دور خارج کردن تدریجی سپاه پاسداران، دادگاه‌های انقلاب و کمیته‌ها و ادغام آنها در سایر سازمانهای دولتی، کاستن نفوذ روحانیون و همچنین ایجاد طرحی برای بهسازی و توسعه اقتصادی کشور را در دستور کار خود قرار داد بود. در واقع با بروز این اعمال نفاق خود را بیشتر نمایان می کرد. اعمالی که شاید عده ای فکر نمی کردند آنها جز برنامه بنی صدر باشند و این فرد تا این حد نسبت به انقلاب زاویه داشته باشد.

 
یک ماه پس از پیروزی در انتخابات، بنی صدر با حکم امام خمینی (ره) به ریاست شورای انقلاب منصوب شد. همچنین به منظور تثبیت موقعیت بنی صدر، امام خمینی (ره) سمت فرماندهی کل قوا را نیز به او محول کرد ولی تفاوت سیاست های بنی صدر با دیگر ساختارهای تصمیم گیری جمهوری اسلامی ایران و بخصوص اختلاف وی با برخی فرماندهان ذی نفوذ نظامی نظیر شهید صیاد شیرازی موجب شد تا فاصله بنی صدر با جمهوری اسلامی بیشتر و بیشتر شود.

آغاز حمله عراق به ایران و عدم پذیرش دیدگاه های بنی صدر برای اداره جنگ تحت عنوان "زمین در برابر زمان" از سوی بخش های دیگر حاکمیت، نقطه اوج بروز اختلافات میان بنی صدر با مجلس، کابینه، روحانیون و بویژه شورای عالی دفاع بود. در واقع سیاست های بنی صدر برای جنگ بازی در زمین جبهه استکبار بود و وی سربازی دلیر و نفوذی در این جنگ ربای انها بود که ضرباتی هم به بدنه جنگ وارد کرد.

در نهم ماه آبان، بنی‌صدر طی نامه ای رسمی به امام خمینی (ره)، وزیران کابینه نخست وزیر را بی کفایت خطاب کرد و آنها را تهدیدی بزرگ تر از تجاوز عراق به خاک کشور خواند. وی همچنین در این نامه از نادیده گرفتن هشدارهایش در مورد وخیم‌تر شدن اوضاع اقتصادی و پافشاری‌هایش مبنی بر نیاز به سازماندهی مجدد نیروهای مسلح، گله کرد. این نامه و همچنین برخی دیدگاه های وی در مساله تسخیر سفارت آمریکا در تهران، خشم مجلس وقت - که اکثریت آن از اعضای حزب جمهوری اسلامی تشکیل می شد- را برانگیخت.

 بنی صدر در ماه های ابتدایی سال ۱۳۶۰ دیگر از حمایت حاکمیت و بویژه شخص امام خمینی (ره) برخوردار نبود و از آنجا که عملا به تنهایی توان مقابله با مخالفانش را نداشت و پیشتر نیز هیچگاه به ایجاد یک حزب و یا ائتلاف اقدام نکرده بود، با سازمان مجاهدین خلق متحد شد. این اتحاد و ائتلاف در حالی صورت می گرفت که پیشتر، شخص بنی صدر بارها از سازمان مجاهدین خلق به شدت انتقاد کرده بود.

در اواخر ماه خرداد، بنی صدر مردم را به قیام فراخواند. مجاهدین خلق نیز در پی تعارض شدید با جمهوری اسلامی در سال ۵۹، از بنی‌صدر حمایت کرد و در تاریخ ۲۹ خرداد ۱۳۶۰ از هوادارانشان خواستند تا علیه حکومت به خیابان ها بریزند.

 یک روز پس از آن فراخوان، تظاهرات خشونت آمیز و بزرگی در شهرهای مختلف کشور به راه افتاد. گستره این تظاهرات در تهران به مراتب بیشتر از شهرهای دیگر کشور بود و معترضان در خیابان ها به دادن شعار و درگیری با نیروهای مقابل خود پرداختند و این درگیری ها به خشونتی کم سابقه و دستگیری های گسترده منجر شد.

روز بعد از تظاهرات یعنی در تاریخ 31 خرداد 1360، مجلس شورای اسلامی با اکثریت ۱۷۷ نفر در مقابل ۱۲ رای ممتنع و یک رای مخالف، رأی بر عدم کفایت بنی‌صدر داد تا اولین رئیس جمهور ایران پس از کمتر از یکسال و نیم برکنار شود.

حکم مجلس، یک روز بعد به امضای امام خمینی (ره) رسید و دستور بازداشت بنی صدر به اتهام خیانت و توطئه علیه نظام نیز توسط ایشان صادر شد.

پس از مدتی زندگی در خفا، ابوالحسن بنی صدر و مسعود رجوی با هواپیما از ایران گریخته و وارد فرودگاه پاریس شدند و سپس به همراه برخی گروه های دیگر، شورای ملی مقاومت ایران را تشکیل دادند که البته پس از اقدامات سازمان مجاهدین خلق در حمایت از عراق در جریان جنگ این کشور با جمهوری اسلامی ایران، بنی صدر از شورای ملی مقاومت خارج شد.

و بعد ها هم به خصوص در ایام فتنه بعداز انتخابات سال88در سیاست های ضد جمهوری اسلامی رد پای وی قابل مشاهده است. اکنون دیگر کامل پرده از صورت وی افتاده و کسی تا دیروز در نفاق و در داخلک شور به تقابل با نظام می پرداخت حال آشکار را در کیلومترها دورتر این تقابل را در جبهه باطل ادامه می دهد.