23 آبان 1402
سفر رسمی شاه و فرح به آمریکا؛ ۲۳ آبان ۱۳۵۶
«جاوید شاه» دانه‌ای 100 دلار!
گزارشی از سفر شاه و فرح به آمریکا در آبان‌ماه ۱۳۵۶
«...واشنگتن،15 نوامبر[1977]-از جمله پلاکاردهایی که موافقین شاه در جلوی کاخ سفید در دست داشتند، یکی هم این بود که «ما عاشق شاه هستیم». البته به زودی معلوم شد که قیمت این «عشق» از قبل 100 دلار تعیین شده است. شبکه تلویزیونی سرتاسری آمریکا(سی بی اس) در روز ورود شاه به کاخ سفید این مطلب را به اطلاع میلیونها نفر بیننده آمریکایی رساند. خبرنگار تلویزیون با یکی از این «عشاق» مصاحبه کرد و از او خواست که صد دلاری دریافتی را نشان بدهد، او نیز با اظهار اینکه او هیچ چیز درباره این جریانات نمی‌داند و فقط به خاطر دریافت 100 دلار، کرایه هتل و مسافرت مجانی به واشنگتن آمده، 100 دلاری تانخورده دولت ایران را جلوی دوربین تلویزیون گرفت.
اکنون فاش شده است که رژیم شاه از مدتها قبل برای ترتیب «تظاهراتی» به نفع شاه در جلوی کاخ سفید، نقشه می‌چیده است. مری مک گروری، روزنامه‌نویس معروف آمریکایی در مطبوعات این کشور نوشت:«شاه ایران اولین مهمان کاخ سفید است که تظاهرکنندگان خودش را به همراه آورده است.»
علاوه بر صدها نفری که برای تظاهرات به نفع شاه از ایران آورده شده بودند، کوشش‌های وسیعی نیز در خود آمریکا برای ترتیب این تظاهرات انجام گرفته بود. مطبوعات آمریکا نوشتند که به بیش از 700 نفر از دانشجویان نظامی ایران که در پایگاههای آمریکایی مشغول تعلیم هستند، سه روز مرخصی و خرج سفر داده شده بود. البته تسهیلات دولت آمریکا نیز برای برگزاری این تظاهرات در اختیار رژیم شاه گذاشته شده بود. بر روی بسیاری از اتوبوس‌هایی که سربازان[=دانشجویان نظامی] ایرانی در آمریکا را به واشنگتن آورده بودند این مارک به چشم می خورد:«اموال نیروی دریایی ایالات متحده»
علاوه بر تمام اینها، از مدتها قبل در کالج‌ها و دانشگاههای آمریکایی که دانشجویان ایرانی در آنها تحصیل می‌کنند، اعلام شده بود که به کسانی که برای ابراز «علاقه» به شاه به واشنگتن بیایند، علاوه بر خرج سفر و هتل و غذا، 100 دلار هم پول توجیبی پرداخت خواهد شد. روزنامه معتبر واشنگتن‌پست که با یکی از این «علاقه‌مندان» که از شیکاگو آمده بود، مصاحبه کرده است، از قول او می‌نویسد:«من از کارم بیکار شده‌ام و احتیاج به پول داشتم. من دهان به دهان درباره این موضوع[پرداخت 100 دلار] شنیدم و تصمیم گرفتم که شرکت کنم.»
....قبل از ورود شاه، در بسیاری از روزنامه‌های آمریکایی، اعلانات خریداری شده بسیار بزرگی به چشم می‌خورد که ورود شاه به آمریکا را «خیر مقدم» می‌گفت. با در نظر گرفتن این که چاپ چنین اعلاناتی هزاران و شاید میلیونها دلار خرج دارد، کنجکاوی برخی از مطبوعات و رادیو تلویزیون‌ها در مورد اینکه این پولها از کجا آمده و «خیر مقدم»گویان چه کسانی هستند، برانگیخته شد. اغلب این اعلانات تحت این عناوین چاپ شده بود:«مجمع کلیمیان ایرانی مقیم آمریکا» و یا «انجمن ارامنه ایرانی در آمریکا». شبکه تلویزیونی سی.بی.اس که تحقیقات مفصلی برای کشف این «انجمن»ها انجام داد، به مردم آمریکا اطلاع داد که اصلاً چنین«انجمن‌هایی» در آمریکا وجود ندارند و بدینوسیله فاش شد که شاه خودش به خودش «خیر مقدم» گفته است. البته تمام این «خیر مقدم» گویی‌ها ساختگی نبود. اعلان بزرگ دیگری که در روزنامه‌ها به چشم می‌خورد از طرف صدها شرکت بزرگ آمریکایی و چند شرکت ایرانی امضاء شده بود. در میان این طرفداران واقعی، اسامی 13 شرکت بزرگ نفتی آمریکا و از جمله شرکت نفتی گلف، شرکت تکزاکو، شرکت نفت استاندارد[=استاندارد اویل] و غیره به چشم می‌خورد.
....بسیاری از چماق‌به‌دستان شاه که به واشنگتن آورده شده بودند، در حالی که با یک دست عکس شاه را تکان می‌دادند و فریاد «جاوید شاه» می‌کشیدند، با دست دیگر چماق‌های خود را به علامت تهدید به طرف دانشجویان ایرانی که علیه شاه تظاهرات می‌کردند، تکان می‌دادند و به محض شروع زدوخورد، با چوب و میله‌های آهنی به دانشجویان ایرانی حمله کردند...پس از بروز زدوخورد، پلیس‌های اسب سوار به طرف صفوف دانشجویان مخالف شاه حرکت کردند و عمّال سازمان امنیت[=ساواک] را در کتک زدن دانشجویان ایرانی، همراهی کردند.
چند روز بعد از ماجرای جلوی کاخ سفید، روزنامه نیویورک تایمز نوشت که وزارت دادگستری آمریکا تحقیقات خود را در این مورد شروع کرده است. البته همین روزنامه نوشت که این تحقیقات شامل حال مخالفین شاه هم می‌شود.
مطبوعات آمریکا خبر می‌دهند که در جریان تظاهرات جلوی کاخ سفید، بیش از 100 نفر زخمی شده و 29 نفر هم دستگیر شده‌اند.
بمب‌های گاز اشک‌آوری که پلیس علیه تظاهرات ضد شاه به کار برد، در تمام محوطه کاخ سفید پخش شد، «مراسم خیر مقدم» را کاملاً تحت‌الشعاع قرار داد و کارتر به «شوخی» از شاه به خاطر «آلودگی موقتی هوا» معذرت خواست. شاه در حالی که اشک‌های خود را پاک می‌کرد، درباره «دوستی ایران و آمریکا» سخن گفت....»
منبع: نشریه پیام دانشجو؛ دیماه 1356