05 شهریور 1396
سندی از مبارزات شهید عراقی در زندان رژیم پهلوی
مرکز اسناد انقلاب اسلامی، سندی از مبارزات شهید عراقی در زندان رژیم پهلوی را منتشر کرد.
شهید مهدی عراقی از همراهان قدیمی نهضت اسلامی بود که نقش بی‌بدیلی در تظاهرات مردم تهران در عاشورای سال 1342 داشت.
وی با آغاز نهضت امام خمینی(ره) همواره در صف اول مبارزه با رژیم پهلوی قرار داشت و سابقه چندین بار بازداشت، تبعید و زندان را در کارنامه خود دارد، او همچنین در سال‌های حضور حضرت امام(ره) در پاریس ملازم و همراه ایشان بود و با پرواز انقلاب در 12 بهمن 57 به ایران بازگشت.
عراقی پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در مسئولیت‌های مختلف به انجام وظیفه پرداخت و در نهایت در 4 شهریور 1358 در حالیکه به همراه پسرش حسام عازم محل کار خود در روزنامه کیهان بود، توسط اعضای گروهک فرقان ترور شد و به شهادت رسید.
قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، مبارزین و نیروهای مذهبی نه تنها با رژیم پهلوی بلکه با گروه‌های چپ و مارکسیستی نیز مبارزه می‌کردند، این مبارزات در خارج و داخل زندان همواره ادامه داشت و میله‌های زندان باعث تعطیلی مبارزه نمی‌شد.
شهید عراقی از جمله افرادی بود که همواره با این گروه‌ها مبارزه می‌کرد.
سند زیر که مربوط به خرداد 1355 است، نشان دهنده یک نمونه از مبارزات شهید مهدی عراقی با مارکسیت‌ها در داخل زندان است. در این سند آمده است:
«از واحد اطلاعاتی کمیته مشترک ضد خرابکاری
به عرض می‌رسد؛
موضوع: حاج مهدی ابراهیم عراقی فرزند غلامعلی
مشارالیه که محکوم به حبس ابد بوده، در اتاق 4 بند 6 به اتفاق محی‌الدین انواری، مکانی را برای رفع اشکالات مذهبی‌ها به وجود آوردند و کلیه افراد مذهبی اشکالات خود را در هنگام مطالعه کتاب، یادداشت [کرده] و پیش محمد مهدی ابراهیم عراقی و محی‌الدین انواری می‌برند و آنها هم این اشکالات را از طریق مباحثات ایده‌آلیستی و ضد ماتریالیستی بر طرف می‌کردند؛ تا جایی که حتی سعی کردند شخص کمونیستی همچون حسین مراد دزفولی را که کتابی در مورد زبان، تفکر و شناخت مطالعه می‌کرد تحت تاثیر قرار دهند و به سوی خود جذب کنند که تا حدودی در این کار موفق شدند.
نظریه یکشنبه: محمد مهدی ابراهیم عراقی و محی‌الدین انواری که عضو حزب ملل اسلامی بودند، دو نفر از معتصبین مذهبی می‌باشند که کلیه اخبار و اطلاعات مربوط به داخل و خارج زندان را جمع‌آوری و پیرامون مسائل سیاسی به خصوص درباره مارکسیست‌ها بحث و تبادل نظر می‌نمایند. ضمنا دو نفر مذکور در حال حاضر در بازداشتگاه اوین هستند.»
شهید مهدی عراقی از همراهان قدیمی نهضت اسلامی بود که نقش بی‌بدیلی در تظاهرات مردم تهران در عاشورای سال 1342 داشت.
وی با آغاز نهضت امام خمینی(ره) همواره در صف اول مبارزه با رژیم پهلوی قرار داشت و سابقه چندین بار بازداشت، تبعید و زندان را در کارنامه خود دارد، او همچنین در سال‌های حضور حضرت امام(ره) در پاریس ملازم و همراه ایشان بود و با پرواز انقلاب در 12 بهمن 57 به ایران بازگشت.
عراقی پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در مسئولیت‌های مختلف به انجام وظیفه پرداخت و در نهایت در 4 شهریور 1358 در حالیکه به همراه پسرش حسام عازم محل کار خود در روزنامه کیهان بود، توسط اعضای گروهک فرقان ترور شد و به شهادت رسید.
قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، مبارزین و نیروهای مذهبی نه تنها با رژیم پهلوی بلکه با گروه‌های چپ و مارکسیستی نیز مبارزه می‌کردند، این مبارزات در خارج و داخل زندان همواره ادامه داشت و میله‌های زندان باعث تعطیلی مبارزه نمی‌شد.
شهید عراقی از جمله افرادی بود که همواره با این گروه‌ها مبارزه می‌کرد.
سند زیر که مربوط به خرداد 1355 است، نشان دهنده یک نمونه از مبارزات شهید مهدی عراقی با مارکسیت‌ها در داخل زندان است. در این سند آمده است:
«از واحد اطلاعاتی کمیته مشترک ضد خرابکاری
به عرض می‌رسد؛
موضوع: حاج مهدی ابراهیم عراقی فرزند غلامعلی
مشارالیه که محکوم به حبس ابد بوده، در اتاق 4 بند 6 به اتفاق محی‌الدین انواری، مکانی را برای رفع اشکالات مذهبی‌ها به وجود آوردند و کلیه افراد مذهبی اشکالات خود را در هنگام مطالعه کتاب، یادداشت [کرده] و پیش محمد مهدی ابراهیم عراقی و محی‌الدین انواری می‌برند و آنها هم این اشکالات را از طریق مباحثات ایده‌آلیستی و ضد ماتریالیستی بر طرف می‌کردند؛ تا جایی که حتی سعی کردند شخص کمونیستی همچون حسین مراد دزفولی را که کتابی در مورد زبان، تفکر و شناخت مطالعه می‌کرد تحت تاثیر قرار دهند و به سوی خود جذب کنند که تا حدودی در این کار موفق شدند.
نظریه یکشنبه: محمد مهدی ابراهیم عراقی و محی‌الدین انواری که عضو حزب ملل اسلامی بودند، دو نفر از معتصبین مذهبی می‌باشند که کلیه اخبار و اطلاعات مربوط به داخل و خارج زندان را جمع‌آوری و پیرامون مسائل سیاسی به خصوص درباره مارکسیست‌ها بحث و تبادل نظر می‌نمایند. ضمنا دو نفر مذکور در حال حاضر در بازداشتگاه اوین هستند.»